Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 33

Sumargjöf.
29
leikarnir, hin innri skilyrði til að lifa farsælu og á-
nægjusömu lifi jafmikil, og eftir litla hríð eru þessi
fjörugu og glöðu börn búin að slíta barnaskóm sín-
um og eigi einungis þeim, heldur öllum skónum sem
þeim voru gerðir til ferðarinnar, komin á kaldan
klakann með bera fæturna. Orðin nestislaus og nær
því liungurmorða. Orðin leið og þreytt á lífinu —
eins og það reyndist þeim •— og öllu sem það hefir
að bjóða.
Sannarlega er hér ekki alt með feldu eða með
lagi leikið; það liggur í augum uppi. Lind gleðinn-
ar, hinn rennandi straumur að innan, hefir að líkind-
um stíflast svo að öll framrás hefir tepst, eða verið
veitt þannig að hann má eigi verða að notum til
frjóvgunar og svölunar. Og auðsjáanlega hefir styzt
i skónum fyrir of náin kynni af »glóðum elds«.
»Eflaust mætti hér um langt mál rita«, þótt því
verði slept fyrir margra hluta sakir. En þeirri ósk
og þeirri von vil ég við auka, að frá okkur víki sá
kaleikur sem ég hefi minst á hér að framan. Eg vil
óska þess að ánægjulindirnar sem spretta upp í brjóst-
um okkar, haldi áfram að renna og streyma, lifandi
°g heilnæmar. Haldi áfram að frjóvga þau blóm og
gefa þeim líf og litu, er þekja lífsferil okkar. Haldi
áfram að svala og liressa í hita og þunga dagsins,
svo við vanmegnumst ekki á veginum. Og umfram
alt vil ég óska þess að við göngum ekki svo athuga-
laust og blint út i hálið að við brennum skóna okk-
ar og stöndum svo berfætt á köldum klakanum. —