Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 44

40
Sumargjöf.
Svo kváðum við, hvor um sig, löngum
Er kyljan mótsnúna blés
Og byrvindur beggja skauta
Um Brávöll frej'ðanda Hlés.
Er æfðum við íþróttir sainan,
Engi var þraut að sjá
Að ægishjálm l)arstu með' bogann
Bæði’ yfir mig og þá.
En andlega yfirburði
Áttirðu langmesta samt,
Vemundar ákefðar eðli
og Áskels spaklæti jafnt.
Áttirðu upptök og samleið
Við ósjálfrátt, græskulaust fjör,
Er tendrar ylgeisla í auga
Og elskulegt bros á vör.
Þú varst mér hressandi hafblær
Um heitan lognmollu dag,
Óskþýður aftann að morgni
og árblik um sólarlag.
Sem riddarinn lýtalausi
Lifðirðu, vinurinn minn!
Bjartari veit ég og varla
Viðskilnað, heldur en þinn.
Að líða með ljúfu geði
Ljómandi deginum frá,
Syngjandi í svarta djúpið
Með sólargull á brá!
* * * * *-
♦ * * ♦