Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 30

2(5
Sumargjöf.
Lífsgleði.
(Pulið á skemtifundi).
»Glaör ok reifr
skyli gumna hverr
unz sinn bíðr bana«.
[Hávamál).
Góðir hálsar!
Eg byrja mál mitt á því, að óska ykkur Öllum
gleði og ánægju.
Væri nú jól eða nýár eða sumarmál, þá mundi
ég óska ykkur þess hvers um sig gleðilegs. En nú
eru eigi slíkar stórhátíðir eða tiglidagar fyrir höndum.
Gleðilegra »balla« eða samkvæma óska ég ykkur ekki.
Sjálfur er ég ekki þurftarmeiri en svo í þeim efnum
að mér nægir ein gleðisamkoma á ári. Tel ég mig
þó eigi óvin gleðinnar. Gleðinnar í heimahúsum og
við liin daglegu störf óska ég öllum af alhug. Nóg
er til af gleði í lieiminum ef menn að eins næði
handfesti á henni og kynnu að halda henui. Það er
með gleðina eins og með gullið í jörðinni og grasið
á jörðunni. Það þarf að grafa eftir gullinu og það
þarf að hreinsa það og hræða til þess að það verði
gjaldgeng mynt. Grasið þarf rælctunar við og það
þarf vermlar og vörslu til þess að geta sprottið vel.
Sé ræktunin vanhirt eða larið skakt að, þá kernur
kyrkingur í sprettuna. Sé skógurinn riflnn úr hlíð-
inni, þá glatast jurtirnar er spruttu i skjóli lians. —
Fái áin að hlaupa úr farvegi sínum og hera grjót og
sand upp á grænar eyrar, og sé því ekki skeytt í
tíma, þá fer þar allur gróður forgörðum. Þannig
er það með gleðina, ánægjuna yfir litinu, Ufsgleðina.
Unaðinn og nautnina af því að lil'a og njóta lífsins