Dvöl - 01.07.1938, Qupperneq 25

DVÖL
183
Veit það! Það er úti um mig!
Hatm er að fara burt og hann
kemur aldrei aftur. Hann yfirgefur
ntig — — — en ég get ekki
— — — ég get þetta ekki!“
En prófessor Qori var ekki al-
Veg á því að gefast upp.
Hann lyfti henni upp frá rúm-
inu, stappaði í gólfið og þrum-
aði: „Það er mér alveg sama um
Jafnvel þótt ég yrði að vera brúð-
guminn, í annari jakkaerntinni,
skal brúðkaupið verða í ’dag. Skil-
urðu þetta? Lfttu á mig! Þú skil-
ur þetta allt, er ekki svo? Ef þú
lætur þetta tækifæri ganga úr
greipum þér, þá er allt eyðilagt.
Vertu nú hugrökk, Cesera litla.
Ég er þó hérna hjá þér. Ég skal
Vera verjandi þinn. Farðu nú og
hafðu fataskipti, en vertu nú
fljót“.
Um leið og hann sagði þetta,
ýtti hann henni á undan sér að
dyrunum á herbergi hennar. Svo
sneri hann við og skálmaði eins
og sigurvegari inn í salinn.
„Er brúðguminn ekki kominn
ennþá?“
Skyldmennin og gestirnir litu á
hann, orðlausir yfir þeim myndug-
leik, sem var í röddinni, og Migri
spurði hann með uppgerðar um-
hyggju, hvort ungfrúnni liði illa.
,,Nei, henni líður prýðilega",
svaraði prófessorinn iog leit beint
í andlit Migri. „Ég get fært sam-
komunni þau gleðitíðindi, að ég
fékk hana til þess að rífa sig
upp úr sorgarþönkunum og að
ég taldi í hana kjark. Við erum
hér öll ennþá. Þá er allt undir-
búið til — — —nei, nei, lofið
þið mér að tala út — — og ef
einhver yðar------ til dæmis þér“
—, og hann sneri sér að einum
gestinum —, „viljið vera svo góð-
ur að aka með til ráðhússins, til
þess að vera —---------“. Lengra
komst hann ekki, því að mót-
mælaópin yfirgnæfðu orð hans.
Blót, reiðióp og heitingar.
„Lofið þið mér að tala út. Þið
getið fengið orðið á eftir!“ öskr-
aði Gori, þar sem hann stóð í
miðjum hópnum, gnæfandi yfir
alla. „Hversvegna ekki að halda
brúðkaup? Vegna þess, að brúð-
urin er í sorgum? En nú vill
brúðurin þetta sjálf — — —“.
„Ég get alls ekki þolað það!“
hrópaði móðir brúðgumans. „Ég
get alls ekki þolað, að sonur minn
__ __ __ U
,, — — — geri skyldu sína og
það, sem skynsamlegt er“, greip
Gori fram í.
„Þér ættuð ekki að vera að
blanda yður inn í þetta mál“,
sagði Migri, og var sýnilega orð-
inn reiður.
„Fyrirgefið þér“, svaraði Gori
fljótt. „Ég blanda mér aðeins í
þetta af því, að ég veit, að þér
eruð heiðursmaður, herra Grimi
__ __ __U
„— — Migri, þakka yður fyr-
ir!“
„Já. Migri! Migri! Þér eruð
mér áreiðanlega sammála um, að