Dvöl - 01.07.1938, Qupperneq 30

188
DVÖL
r
svip. Þegar hann var um fimmt-
ugt, byrjaði hann að skrifa leikrit
og hefir fengizt mest við það síð-
Rn. í fyrsta skipti, sem leikrit eftir
hann var sýnt í Róm, lá nærri að
það orsakaði uppþot, en höfundur-i
inn varð samstundis frægur. Eitt
af frægustu leikritum Pirandello er
háðleikurinn „Enrioo 4.“, sem
hvarvetna hefir vakið mikla at-
hygli. Árið 1925 stofnaði hann sitt
eigið leikhús í Róm. Síðian ferð-
aðist hann víðsvegar um Evrópu
og skrifaði leikrit á ferðalögum/
sínum. Lagði hann leið sína aðal-
lega um Frakkland, Pýskaland og
England, alltaf sískrifandi og leit-
andi að nýjum viðfangsefnum.
Árið 1934 hlaut hann bókmennta-
verðlaun Nobels, og hafa aðeins
tveir ítalir hlotið þá viðurkenningu
áður. — Pirandello er enn í fullu
fjöri, og á síðastliðnum vetri var
hann kjörinn forseti ítalska Aka-
demisins.
Pessi tvö stórskáld, Luigi Pir-
andello og Gabriele D'Annunzio
voru næstum því jafnaldrar. Peir
eru báðir heimsfrægir menn fyrir
ljóð sín, sögur og leikrit. Enstíll
þeirra og viðfangsefni eru mjög
ólík.
D'Annunzio var mikill dýrkandi
hermennsku og hetjuskapar. Hann
hataði alla hálfvelgju, og enda
þótti hann oft allberorður í ljóð-
um sínum og sögum, jafnvel þó
um viðkvæm mál væri að ræða.
Karlmennska, hreysti og festa voru
í hans augum mikilsverðir eigin-
leikar. Allt meðalhóf of lítilmann-
Jegt, en hið óhófslega, óstjórnlega,
æsandi líf nautna, munaðar og
stríðs var að hans skapi. Sérstak-
lega söng hann nautnum og mun-
aði lof í Ijóðum ‘SÍnum, en í sög-
unum og leikritunum ber meira
á hetjudýrkuninni og hernaðar-
hyggjunni.
Pirandello fer hægara ísakirnar.
Hann notar hæðnina og fyndnina
sem aðalvopn $itt í baráttunni við
þröngsýni og galla samtíðar sinn-
ar. Hann ræðst á hinn steingerv-
ingslega aldaranda og hinn þrönga
ramrna lífsvenjanna, sem maður-
inn verður að lifa innan við til að
verða ekki fyrir aðkasti. Stíllhans
er fjörugur og fyndni hans er
markviss, enda mun mörgum hafa
sviðið undan hinum hvössu örv-
um hæðninnar, sem hann átti í
svo ríkum mæli. Einn ritdómari
lýsti skrifum Pirandello á þessa
leið:
„Umbúðirnar eru hlægileg
fyndni og svíðandi hæðni, en
kjarninn er djúp alvara“. Betur
er ekki hægt að lýsa Pirandello í
fáum orðum.
En þrátt fyrir sín ólíku viðhorf
og yrkisefni hafa þessir tveir
menn, þjóðhetjan og fræðimaður-
inn, báðir aukið hróður lands síns
og lagt merkilegan skerf til heims-
bókmenntanna.
E. Bj.