Dvöl - 01.07.1938, Blaðsíða 62

220
DVÖL
„Sanderson Pratt, hvað myndi
kosta að þ'I ja ferfetið á húsþaki
með járnpljtum 20x28 þumlunga
stórum ef hver tylft kostar 9
dollara og fimmtíu cent?“ £g
mynd' haf i getað svarað honum á
jafn skömn.um tíma og Ijósið er
að lara ein.i axarskaftslengd með
hr iða, s(n\ nemur eitt hundrað
n'utíu og t/eim mílum á sekúndu.
I Ivað em margir, sem geta slíkt?
Reyndu bara að vekja einhvern,
sem þú þekkir, um miðja nótt og
spyrja han i hve mörg bein séu í
mannslíkarianum fyrir utan tenu-
ur eða hve mörg prósent þing-
mannan ía í löggjafarsamkundunni
í Nebra ;ka þurfi að greiða atkvæði
til þess að málið fái lögmæta af-
greiðslu. Heldur þú að hajm geti
það? Kejndu bara!
Hvaða not Idaho hafði af Ijóða-
bók sinni, veit ég ekki. Hann
grobbaði af vínkaupmanninum í
hvert sldfti ,sem hann opnaðibók-
ina, en ég gaf því lítinn gaum.
Mér faunst þessi K. M. eftir því
sem Idal.o lýsti honum, vera einna
Iíkastur hundi, sem lítur á lífið
eins og pjáturdunk, sem bundinn
sé í skott hans. Þegar hann svo
hefir hlnfpið sig næstum þvídauð-
an, til [:ess að losna við hann,
sezt haiir niður og segir við sjálf-
an sig, i:m leið og hann lítur til
dunksins með tunguna lafandi út
úr sér: „Jæja, fyrst ég get ekki
hrist þeuna fjanda af mér, cr
líklega b«t að fylla hann þarna
út við götuhornið og gefa svo öll-
um að drekka“.
Auk þess var hann Persíumað-
ur og ég hefi aldrei heyrt þess
getið, að Persar framleiddu neitt
nema tyrkneskar ábreiður ogketti,
Um vorið rákumst við Idaho á
málmgrýti með gnægð gulls. Við
seldum það strax manni þeim sem
hafði gert 'Okkur út, fyrir átta
þúsund dollara hvor. Síðan héld-
við niðíur til smábæjarins Rosa,
sem stendur á bakka Salmon-Riv-
er, til þess að hvíla okkur, fá
ætan mat og raka af okkur
skeggið.
Rosa var ekki gullgrafarabær,
heldur líktist venjulegu sveitaþorpi.
Út frá bænum lá þriggja mílna
löng járnbraut, og eyddum við
Idaho í fyrstu tímanum í að aka
með henni, en sátum í Sunset-
Wew-Hotel á kveldin.
Par eð við vorum nú orðnir jafn
lesnir og við vorum víðförlir,urð-
um við bráðlega pro re jiata í Öll-
um helztu samkvæmum í Rosa
og vorum boðnir í hin göfugustu
og fínustu veizluhöld.
Það vildi til eiuusinni ervið vor-
um boðnir á upplestrar-lynghænu-
áts- og samkepniskveld í ráðhús-
inu, til ágóða handa slökkviliðinu,
að við Idaho kynntumst frú de
Ormond Sampson, drottningunni
í samkvæmislífi bæjarins. Frú
Sampson var ekkja og átti eina
tveggja hæða hús bæjarins. Það
var gult að lit, og hvaðan, sem