Dvöl - 01.01.1941, Qupperneq 35

D VÖL
29
lag úr hnausum. Alltaf munu vera
einhver ráS til að setja lágt, þétt-
riðið net ofan á slíkt garðlag, eða
strengja ofan á vírstrengi, ef vír-
net fæst ekki. Garðar úr snyddu
eða hnausum hafa marga kosti
fram yfir aðrar girðingar. Þeir eru
snotrari, veita dálítið skjól og á-
gæta vörn gegn húsdýrum. Eigi að
setja upp girðingu úr vírneti, er
varla um annað net að ræða en
refanet, því að það þarf einnig að
bægja hænsnum frá garðinum,
meðan trjáplöntumar eru ungar.
Það er auðveldara að girða með
neti heldur en hlaða garðlög úr
snyddu. En netin eru dýr, svo að
þegar öllu er á botninn hvolft, gæti
ég trúað því, að snyddugarðar
reyndust hagkvæmastir.
Val trjátegunda.
Þegar girðing er fengin, er næsta
skrefið að kynna sér, hvaða tré og
runna sé skynsamlegt að rækta.
Reynir og björk eru sjálfsögð í
hvern garð. Sé garðurinn ekki í
því betra skjóli, er ekki til neins
að ætla sér að rækta erlendar trjá-
tegundir, þannig að menn hafi
skemmtun af. En þegar hin inn-
tendu tré hafa náð sæmilegri hæð
°g góðum þroska, getur vel komið
til mála að reyna nokkrar erlendar
trjátegundir í skjóli þeirra. Þá
fyrst er hægt að vænta þess, að
Þser vaxi. Af erlendum lauftrjám,
sem reyna má, skal fyrst nefna
ösp og álm. En eigi stendur á sama,
hvaðan plönturnar koma. Öspin
þyrfti annað hvort að vera afkvisti
eða rótarskot frá öspunum í
Fnjóskadal eða á Grund, en álm-
trén verður að sækja til nyrztu
vaxtarstaða þeirra í Norður-Nor-
egi. Hlyn af norðlægum stofni má
og rækta . með allsæmilegum
árangri í þeim héruðum landsins,
þar sem veðurfar er bezt. Nokkur
önnur lauftré mætti ef til vill
gróðursetja með von um árangur.
En það er eigi ástæða til þess að
greina nánar frá því hér, enda er
svo ástatt nú, að eigi er hægt að
fá neitt af þeim hingað til lands.
Af barrtrjám má rækta skógarfuru
frá Norður-Noregi með bezta ár-
angri. En hún er sem stendur ófá-
anleg. Ennfremur mun sitkagrenið
frá Alaska vera ágætlega fallið til
ræktunar hér, þegar okkur hefir
tekizt að fá það til landsins. En
það líða sjálfsagt allt að því fimm
ár, áður en við eignumst sitka-
greniplöntur, hæfar til gróðursetn-
ingar.
Ýmsa runna má rækta til skrauts
í görðum. Skal fyrst nefna gulvíði.
Hann getur náð sæmilegri hæð, eí'
hann kemst í frjóan og rakan jarð-
veg. Því miður sækir bæði lús og
maðkur mjög á hann, svo að af
þeim ástæðum getur verið leiðin-
legt að hafa mikið af honum, nema
menn hafi alltaf varnarlyf við
hendina. Ribsrunnar eru víða rækt-
aðir hér á landi, enda er ribsið svo
harðgert, að það sáir sér út af
sjálfsdáðum, næstum því á hverju
ári. Má nú orðið fara að telja það