Dvöl - 01.04.1941, Blaðsíða 9

D VÖL
87
Cloaca maxíma
Sttír 'Hjalmar ©ullberg
TAagnús /ísgeirsson Islenzhaðí
I.
Kór:
Allar brautir beinast til Róm,
borgar, sem áferg treður í sjóð
þjóðanna kynjum og þrúgar þau tóm.
Þriggja heimsálfa sviti og blóð
sígur í sorpgangsins mikla
dökkva og dulstreyma flóð.
Þurs kemur glóbrýnn af germanskri slóð,
guðhræddur Egypti á laumuskóm,
hringskreyttur Núbíi af þelsvartri þjóð.
Það, sem var vín fyrir útlendan góm,
seytlar um sorpgöngin miklu,
undirheimsríkið í Róm.
urð þeirra og hreinleika. Yndisleg,
hijallhvít blóm — og álögin voru
borfin. Gretel stóð hjá mér'og lék
sér við hár mitt. „Flónið mitt“,
sagði hún. — Vissi hún, hvað hún
hafði gert? Ég greip hendur henn-
ar og kyssti þær.
Um kvöldið fórum við út — út í
Vorið. Við erum nýkomin aftur.
Ég hefi kveikt á kertunum mínum.
Við gengum langar leiðir, og Gretel
var svo þreytt, að hún sofnaði í
stólnum mínum. En hvað það er
yndislegt að horfa á hana, þegar
hún brosir í svefninum!
Liljurnar eru í græna kerinu
fyrir framan mig. Niðri á götunni
— nei, nei, þau eru horfin, horfin
með rykinu og storminum.