Dvöl - 01.04.1941, Blaðsíða 34

Dvöl - 01.04.1941, Blaðsíða 34
112 D VOL átt á eftir henni og kom fljótlega auga á hana aftur. Me'ö annarri hendinni togaöi hún í streng stóru bjöllunnar við bryggjusporöinn, en með hinni hendinni sveiflaði hún þungu ljóskeri fram og aftur. Þann- ig á að gefa herverðinum á Ile Royale merki, ef aðstoðar er þörf. Vindurinn bar klukknahljóminn út í myrkrið, en ljósið sást ekki innan af eynni, vegna trjánna í kringum varðhúsið. Ég kom aftan að konunni og stað- næmdist rétt hjá henni. Hún hélt áfram viðstöðulaust, án þess að líta til hægri eða vinstri, eins og hún væri alein á eynni. Hugrökk kona, herra. Ég stakk skammbyssunni undir bláu úlpuna mína og beið. Þruma kvað við og kæfði klukkna- hljóminn, og eldingin svalg bjarm- ann frá ljóskerinu eitt andartak, en konan hikaði ekki, heldur hélt áfram að kippa í klukkustrenginn og sveifla ljóskerinu, stöðugt og reglulega eins og vél. Hún var lag- leg og ekki yfir þrítugt. Ég hugsaði með mér: „Þetta er allt til einskis, aðra eins nótt og þessa.“ Og ég ákvað að skjóta konuna gegn um höfuðið og sjálfan mig á eftir, ef einhver af hinum föngunum nálg- aðist. Og það hlaut að verða innan skamms. Ég þekkti „félagana" vel. Þessi fyrirætlun vakti þó undir eins hjá mér löngun til lífsins. Ég færði mig dálítið til baka og lagðist niður í runna, í stað þess að standa eins og glópur á miðri bryggjunni. Ég ætlaði ekki að láta koma mér að óvörum og svipta mig ef til vlll tækifærinu til að gera að minnsta kosti einni manneskju greiða, áður en ég léti sjálfur lífið. En ég verð að trúa því, að merkið hafi sézt, því að áttæringurinn frá Ile Royale kom eftir ótrúlega stutta stund. Konan hélt áfram að veifa og hringja, þangað til bjarminn frá ljóskerinu hennar féll á fyrir- liðann og byssustingi hermgnn- anna í bátnum. Þá settist hún nið- ur og fór að gráta. Hún þurfti mín ekki lengur við. Ég hreyfði mig ekki. Sumir her- mannanna voru snöggkiæddir, aðr- ir á sokkaleistunum, eins og þeir höfðu verið, þegar þeir voru kvadd- ir á vettvang. Þeir þutu fram hjá mér á fleygiferð. Áttæringurinn lagði aftur frá landi til þess að sækja fleiri menn; konan sat alein og hágrátandi á bryggjusporðinum. Ljóskerið stóð rétt hjá henni. Allt í einu sá ég á rauðar buxur tveggja manna í bjarmanum frá ljóskerinu á bryggjunni. Ég varð agndofa af undrun. Þeir hlupu þeg- ar af stað, berhöfðaðir og með stakkana flakandi frá sér. Ég heyrði annan þeirra segja: „Beint af augum, beint af augum.“ Mig furðaði á því, hvaðan þeir komu. Svo gekk ég hægt niður bryggjuna. Þar sat konan og hrist- ist af ekkasogum. Öðru hvoru stundi hún: „Vesalings maðurinn minn! Vesalings maðurinn minn! Vesalings maðurinn minn!“ Ég læddist hljóðlega áfram. Hún
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.