Dvöl - 01.04.1941, Blaðsíða 50

Dvöl - 01.04.1941, Blaðsíða 50
128 DVÖL hvíldarlaust. Á bakinu bar hann mal sinn, og byssan hékk um öxl honum. Og ekki þótti þaS lítil furða við Bellsund, þegar allt í einu var kom- inn þangað ókunnur, hrímgrár og skeggjaður skíðagarpur, sem spurði eftir lækninum. En þegar læknir- inn heyrði sögu hans, neitaði hann í fyrstu að fara. Hann sagði, að ár- angurslaust væri að reyna læknis- aðgerðir á manni, sem legið hefði 21/2 mánuð með sundurskotinn fót, þegar komið væri svo mikið drep í sárið, að ýlduþeí legði af því. En hann var læknir, samvizkusamur í hvívetna, og hann furðaði sig á því hugrekki, sem Pétur Trondsen hefði synt. og þeim bróðurhug, sem kom fram, þegar hann var að telja hann á að koma með sér. Hann lét að iokum til leiðast og skipaði að spenna sex hunda fyrir sleðann. En Pétur Trondsen sagði honum, að leiðin, sem þeir yrðu að fara, væri þannig, að hundarnir yrðu meira til trafala en gagns. Bratt væri upp fjallið, og ef nota ætti hið góða skíð'afæri niður hinum megin og fara eins hratt og hægt yrði að' komast, þá myndi ferðin verða svo mikil, að heimsins fljót- ustu hundar hefðu ekkert við, Þeir Pétur og læknirinn borðuðu síðan vel og bundu svo á sig skíðin, og enda þótt Pétur hefði gengið hálft annað dægur hvíldarlaust, hafði læknirinn tæplega við hon- um. Pétur hafði verkfæratösku lækn- isins á bakinu, byssu sína og mal- poka; hafði malurinn verið fylltur af mat handa sjúklingnum. Allt þetta var talsvert þung byrði. Læknirinn var heldur lélegur skiðamaður, en hann var ungur, duglegur og hugrakkur. Hann reyndi að hafa við Pétri eftir mætti, en framan af feröinni gekk það ekki sem bezt. Niður brekkur og fram af hengjum dró læknirinn úr ferðinni. Annað hvort settist hann á skíðin og sparn fótum í snjóinn, eða hann lagðist á skíðastafinn, svo að mjallfokið rauk um hann og djúp rák kom í fönnina, þar sem hann fór. En Pétur vék sér að hon- um og lét hann vita, að ef þeir ættu að komast alla leið, mætti hann ekki vera ragur. „Láttu þau renna, hikaðu ekki. maður. Farðu i slóðina mína og mundu. að þú hefir enga byssu, ef þú verður of langt á eftir og bjarn- dýr kemur.“ Eftir þetta gekk þeim betur, og þegar þeir komu þangað, sem þeir Anton og Óskar höfðust við, þá var læknirinn orðinn sæmilegur skíða- maður. Þegar læknirinn sá áverka An- tons, sagði hann: „Þetta er nú allt annað en glæsi- legt. En Pétur sagði: „Hver djöfullinn! Hann er úld- inn — kasúldinn!“ Síðan tók læknirinn til starfa. Pétur Trondsen og Óskar hjálpuðu honum. Fjórum stundum síðar bar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.