Dvöl - 01.04.1941, Qupperneq 42

120
DVÖL
Ég á orðið einhvern veginn
ekkert föðurland.
Þá stynur hann þungan og varp-
ar öndinni mæðilega. En nú harkar
Stephan af sér:
En hverju skiptir? Skírt er „heim“
hvert skjól til næsta máls.
Og ég á hálfgert heima þar,
sem hönd og sál er frjáls ...
Og hann segir ennfremur:
Á fjarstu strönd ég vík að vin.
Öll veröld sveit mín er.
St. G. St. situr ekki „mjótt við
eld og gnýr ölnboga“.
Frá tjaldi reykinn leggur lágt
við limið samanbent
og þenst sem silkibelti blátt
um bjarkamittin spennt.
En niðri dregur dökka skó
á deigar rætur nótt.
Úr grænu laufi geislinn snýr
sér gullskúf létt og hljótt....
*
Sagan kveður svo að orði um Sig-
hvat, skáld Ólafs digra: Eigi var
Sighvatur hraðmæltur í sundur-
lausum orðum, en svo var honum
tiltækur skáldskapur, sem öðrum
mönnum mælt mál.
St. G. St. tjáði mér, að hann
hefði kveðið kvæðabálkinn „Á ferð
og flugi“ 1 ferðalagi, þar sem hann
hafði uxana sína fyrir sleðanum.
Reyndar segir í upphafi þess
kvæðis:
Um sléttur og flóa bar eimlestin oss ...
En öll skáld eru skreytin í aðra
röndina, og getur hann hafa gripið
þarna til þess skáldaleyfis. En þess
vegna drap ég á þetta, að mér þykir
Stephani hafa verið skáldskapur
furðulega tiltækur, ef hann hefir
á ferð og flugi hrist fram úr erm-
inni það snilldarkvæði. Skáldfákur
St. G. virðist vera heldur þung-
lamalegur, svo að það virðist ólík-
legt, að riddarinn hafi verið allur
á lofti í söðlinum.
Spakmæli St. G., sem kvæði hans
úa og grúa af, geta varla hafa orðið
til unnvörpum. Spakmæli munu
oftast nær vera tangarbörn og eiga
sér langan meðgöngutíma. Kvæði,
sem gerð eru í lyftingu — stemn-
ingu — munu stundum vera gerð
í skjótri svipan, svo að segja. En
þau kvæði, sem hafa til brunns að
bera vitsmuni og auðlegð athug-
unar, munu kosta höfundana mikil
heilabrot og tímalengd. Sú fundvísi
hlýtur að kosta finnandann það:
að leggja sig í líma.
*
Kvæðið um Curly, er til marks
um það, að meðgöngutími skáld-
gáfu St .G. hefir stundum verið
iangur. Hann kynntist Curly þegar
hún var 6 ára og var sú 'kynning
miðsumars-löng. En hann gerir
kvæðið að 30 árum liðnum.
í 30 ár hef’ ég ekki þér gleymt,
og enn er ég riddarinn þinn.
Þannig botnar St. G. frumkvæð-
ið. En í Andvökum er breyting
gerð:
í fásinni áranna ekki er þér gleymt
Spakmælin í því snilldarkvæði
bera vott um yfirlegu höfundarins: