Dvöl - 01.04.1941, Qupperneq 73

D VÖL
151
Það er orðið áliðið hausts. Garð-
urinn hérna er aðlaðandi á þessum
tíma árs. Ef ég væri skáld, gæti ég
sagt þér frá kurrinu í dúfunum,
gilda trénu, sem er á að sjá eins og
gömul, svört eik, rykugu laufunum,
sem falla og hræða mig með sínu
draugalega skrjáfi — þessi dauðu
lauf, sem langar til að lifa. Ef ég
væri skáld, gæti ég sagt þér.... En
ég er búinn að segja þér, að ég er
skrifstofumaður. Ég skrifa á þús-
undir af gulum bréfspjöldum á
hverjum degi, og á hverjum degi
eru þau fest inn í skjalahefti. Eftir
mánuð eru þau eyðilögð, en á með-
an hefi ég alltaf verið að skrifa á
gul bréfspjöld, hvít bréfspjöld og
rauð bréfspjöld. Það er skrítið, en
mér er borgað fyrir þetta. Þegar ég
hætti, eftir tuttugu eða þrjátíu ár,
ætla ég að skrifa bók um mislit
bréfspjöld. .. . Ég, herra minn, var
áður yfir-bréfspjaldaskrifarinn hjá
fyrirtæki mínu. Ef til vill hefi ég,
herra minn, skrifað á miljónir
bréfspjalda, þegar ég var bréf-
spjaldaskrifari hjá leikfangaverk-
smiðju Kleiners, sími Ringrose 4229
.... Já, Kleiner.... Já, þetta er
yfirskrifari mislitra spjalda.... Ég
ætla að skrifa bók um starf mitt
hér....
En mig langar til að segja þér
frá garðinum, sem ég er hættur að
koma í, og frá konunni, sem ekur
barnavagninum um hann á hverj-
um einasta degi.
Garðurinn er skammt frá skrif-
stofunni. Ég er seztur þar á gráan
II ver sagði?
1. Veit ég það, Sveinki.
2. Hefn þú nú, drottinn, eigi má
vesalingur minn.
.3. En hvatki, er missagt er i
fræðum þessum, þá er skylt
að hafa það heldur, er sann-
ara reynist.
4. Þá kemur mér hann í hug, er
ég heyri góðs manns getið.
5. Það mun og vera satt, er vér
slítum í sundur lögin, að vér
munum og slíta friðinn.
6. Til ills fórum við um góð
héröð, er vér nú skulum
byggja útnes þetta.
7. Sárt ert þú leikinn, Sámur
fóstri.
bekkinn og farinn að borða brauð-
sneiðarnar mínar, tveimur eða
þremur mínútum eftir að ég lagði
pennann frá mér. Ég ann þessum
garði einmitt vegna þess, hve hann
er skammt frá skrifstofunni, og guð
veit hvað ein klukkustund er fljót
að líða. Sekúndurnar eru dýrmætar.
Mér finnst undarlegt, hvað fáir
skynja unað þess að borða hádegis-
bitann sinn úti í skemmtigarði síð-
ari hluta hausts. Ég veit, að það er
kalt, að vindurinn er napur og sólin
þarna uppi er aðeins kaldur, gulur
loftbelgur. Ég veit, að bekkurinn er
harður og ataður hvítgráu fugla-
driti. Og hver veit nema hann fari
að rigna, veðráttan í september....
Og kona ekur barnavagni um
þenna garð á hverjum einasta degi.
Á hverjum einasta degi — hverj-