Valsblaðið - 01.05.2004, Page 76

f
Upprifjun Ragnheiðar Víkingsdóttur fyrirliði íslandsmeistara Vals 1989
Islandsmeistarar Vals í kvennaknattspymu 1989fagna titlinum með kampavíni.
Loksins komst íslandsmeistaratitillinn í
höfn 2004, eftir mjög langa bið. Oft höf-
um við verið nálægt því, en ekki náð að
klára dæmið. Þegar síðasti Islandsmeist-
aratitill (á undan þessum) vannst 1989
var að sjálfsögðu glatt á hjalla á Hlíðar-
enda og enn einn titillinn í höfn. En árin
á undan höfðum við náð frábærum ár-
angri og unnið marga titla. Við vorum
með besta liðið sem spilaði bæði
skemmtilegan og árangursríkan bolta. Þá
fór saman: góður og ótrúlega samrýmdur
hópur, nokkuð góðar bæði tæknilega séð
jafnt sem í leikskilningi og svo góðir
þjálfarar. Þetta var frábær tími og við töl-
uðum um okkur, okkar í milli sem „eina
fjölskyldu“. Það var í raun alveg frá upp-
hafi kvennaknattspymunnar í Val ein-
staklega góður mórall. Það myndaðist
strax stór kjarni sem gerði svo að segja
allt saman, það liggur við dag sem nótt. I
fótbolta, horfa á fótbolta, í útilegum, í út-
löndum og mörg voru þau partýin sem
við eigum óborganlegar minningar frá.
Enda þekktum við vel hver inn aðra jafnt
innan vallar sem utan. Maður vissi oftast
hvað hin ætlaði að gera á vellinum um
leið og hún fór af stað og var bara mætt-
ur þangað sem sendingin kom.
Miklir félagar í hópnum
Við þurftum þó stundum að berjast fyrir
tilveru okkar til að byrja með. Eitt árið
höfðum við ekki fengið búninga og
fyrsti leikur framundan. Við tókum því
til þess bragðs að grafa upp eldgamlar
Valspeysur, sem okkur höfðu áskotnast,
upplitaðar og ósamstæðar. Þannig spil-
uðum við okkar fyrsta leik við lítinn
fögnuð stjórnarinnar, enda voru komnir
þessir fínu búningar fyrir næsta leik. Ef
eitthvað stóð til hjá okkur t.d. keppnis-
ferð til útlanda eða eitthvað annað þá
stóð ekki á okkur að safna fyrir því.
Hvort sem það var að hittast á laugar-
dagskvöldum á sumrin, smyrja samlok-
ur, poppa og selja það síðan fyrir utan
Hollý, klambra saman tjaldi úr svörtum
ruslapokum fyrir 17. júní eða hvað sem
okkur datt í hug. En þetta var bara hluti
af félagsstarfinu. Við höfum stundum
verið að spekulera hvort þetta hafi vant-
að undanfarin ár. Meira af félagslega
þættinum? Því að það er óhætt að segja
að mórallinn færði okkur ófáa titlana.
Enn í dag höldum við hópinn, hittumst
reglulega og gerum okkur glaðan dag
með öllu tilheyrandi. Við spilum innan-
húss einu sinni í viku yfir veturinn og
keppum svo í Ljónynjudeildinni á Polla-
mótinu á Akureyri í júlí.
Mihlar breytingar á
kvennaknattspyrnu
Frá því að ég byrjaði að æfa knattspymu
hjá Val haustið 1976 hefur ntikið vatn
runnið til sjávar. Þá voru nýlega hafnar
æfingar fyrir stelpur hjá félaginu. Ein-
ungis var skipt í eldri og yngri flokk,
sem miðaðist við 16 ára aldur. Kjarninn í
hópnum voru stelpur sem einnig æfðu
handbolta hjá Val og þannig var það
lengi vel, handboltinn gekk fyrir á vet-
urna og fótboltinn á sumrin. Síðan vor-
um við hinar sem vorum eingöngu í fót-
boltanum. Það myndaðist fljótt sterkur
hópur, sem hélt vel saman og mætti að
sjálfsögðu á hverja æfingu. Við vorum
þarna með fyrsta flokks þjálfara, sem
voru Youri Ilitschev og Albert Guð-
mundsson yngri. Fyrsta fslandsmótið
gekk mjög vel og við vorum strax í bar-
áttu um titilinn, en misstum síðan af
honum í síðasta leik, þegar við töpuðum
0-1 og var markið þannig að markmað-
urinn okkar skaut í rassinn á mótherjan-
um og inn fór boltinn. Jafntefli hefði
fært okkur titilinn. Árið eftir var síðan
ekkert gefið eftir og fyrsti íslandsmeist-
aratitillinn var í höfn. Það var síðan
nokkur bið eftir næsta titli, en baráttan
var oftast á inilli okkar og Breiðabliks,
og ÍA var líka með nokkuð gott lið. Á
þessum fyrstu árum kvennaknattspym-
76
Valsblaðið 2004