Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Blaðsíða 70

70
eru í pjettbýlum sjóplássum og kaupstöðum. í öðru
lagi er pað að eins fyrst í stað, sem peim fellur illa
að ganga á trjeskóm, en með vananum iærist peim að
ganga á peim viðlíka og á íslenzkum skóm.
Af pví að trjeskór eru ennfremur ódýrasti skófatn-
aður, sem til er, pá virðist sjálfsagt að taka hann upp,
að minnsta kosti fyrir skólabörn.
Gott viðurværi purfa öll skólabörn að hafa; en pví
miður er langt frá að pau hafi pað öll. Börn sem ekki
hafa nægilegt og hollt. viðurværi, geta ekki tekið peim
andlegum og líkamlegum framförum, sem pau anuars
gætu tekið á námsárunum. Börn geta auðvitað ekki
haft annað eða betra viðurværi en heimilin hafa, sem
pau eiga lieima á. En nú vita pað allir, sem til pekkja,
að viðurværi á mörgum heimilum í fátækum sjáfarsveit-
um er langt frá pví að vera viðunanlegt fyrir menn,
sem nokkra vinnu pyrftu að leggja á sig, og pá pví
síður fyrir börn, sem eiga að proskast líkamlega og and-
lega. Bijer er vandi úr vöndu að ráða, en úr peirn
vanda verður að leysa. Kennarinn má ekki láta sitt
eptir liggja, að hvetja hreppsnefndirnar til að taka pau
börn upp, sem ekki hafa viðunandi viðurværi, og koma
peim fyrir á betri stöðum, par sem pau geta fengið lík-
amlegar parfirsínar uppfylltar. Hann verður að reyna að
gjöra sveitarstjórninni skiljanlegt, að hún bakar sjer punga
ábyrgð með pví, að láta ala börnin upp í líkamlegri
eymd og hann á aptur liægt með að sýna, að í and-
legum efnuin dragast slík börn aptur úr, liversu dug-
legur og samvizkusamur, sem kennarinn er. Heilsu
slíkra barna er og misboðið með pví hinu sama, sem
alls ekki ofbj?ður öðrum börnum. Iramtíð þjöðarinn-
ar er ltomin nndir liinni uppvaxandi lcynslóð. Vjer,
sem nú lifum og vinnum að einhverju leyti að upp-
eldi hinnar ungu kynslóðar, verðum að finna punga