Morgunn - 01.06.1932, Qupperneq 44

38
MORGUNN
að vinna slík verk, og hún trúði ekki meira á kraftaverkin
en svo, að hún var hrædd við að staðhæfa fyrir almenningi,
að þau hefðu gerst, og þá þóttust guðfræðingarnir, sem
skrifuðu skýringarritin, sem eg mintist á áðan, geta les-
ið það út úr n. tm., að Jesús hefði ekki lagt þá minstu á-
herzlu á kraftaverkin. Hinu var aftur á móti reynt að
gleyma, að sú kirkja, sem vill kenna sig við nafn Jesú
Krists, verður að vera kirkja kraftaverka; hún verður að
vera kirkja sálrænna hæfileika og lækningamáttar, eða
man hún það ekki, að þegar Kristur sendi lærisveina sína
út í heiminn til þess að prédika, þá gaf hann þeim vald
til þess að lækna bágstadda á sama hátt og hann læknaði,
og að hann sagði við lærisveina sína: „sannlega segi eg
yður: sá sem trúir á mig mun einnig gjöra þau verk, sem
eg gjöri; og hann mun gjöra enn meiri verk en þessi“.
Og vér vitum, að þetta fyrirheit Krists rættist í frum-
kristninni, á meðan kraftur hans lifði óspiltur í kirkj-
unni, á meðan kirkja hans þorði enn að trúa og treysta
fyrirheitum hans og skammaðist sín ekki fyrir það. í
hverjum einasta af söfnuðum Páls munu hafa verið spá-
menn og huglæknar, og hinir sálrænu hæfileikar voru svo
miklir, að jafnvel honum sjálfum ofbauð, og var Páll þó
ekki hræddur eða feiminn við þá hluti, maðurinn, sem
bæði talaði við engla Guðs og Satans, maðurinn, sem lífg-
aði og læknaði og fór úr líkamanum og var þá hrifinn alt
til þriðja himins og heyrði þar ósegjanleg orð, sem engum
manni er leyft að mæla. Forvígismenn kirkjunnar flestir
hafa gleymt skyldu sinni til þess að rækta með sér og
öðrum þessa sálrænu hæfileika. Vér skulum vona, að þeim
lærist sem fyrst að skilja það, að eina leiðin út úr ógöng-
unum er sú, að kirkjan taki aftur þessa hæfileika í þjón-
ustu sína.
En hvernig er skilningurinn á þessu meðal kirkjunn-
ar manna? — Nútíma prótestantisminn á einn heilagan
mann, kraftaverkamanninn Sundar Singh. Vér skildum
hugsa, að honum væri alstaðar hampað, hann væri al-