Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 45

MORGUNN
39
ráðstafanir þínar. Heldurðu, að það skipti fyrir okkur
nokkru máli, hvemig þú ruglar stöfunum á borðinu, „við“
skulum sanna þér, að „við“ erum ósýnilegar verur að leita
sambands við jarðneskan heim.
Hverjir voru þessir „við“? Dr. Westwood kom ekki til
hugar að eigna þeim neina sjálfstæða tilveru. Hann var
sannfærður um, að óafvitandi læsi Anna litla einhverjar
dularveraldir undirvitundarinnar og óskir hennar, þótt
honum væri hins vegar óljúft að viðurkenna, að hann ætti
nokkrar óskir í þessa áttina í djúpum undirvitundar sinnar.
Þó gat presturinn ekki sætt sig fullkomlega við þessa
skýring. Einu sinni skrifaðist orðsending, sem tjáði sig
vera frá látnum og mjög kærum vini dr. Westwoods frá
skólaárum hans í Chicago-háskóla. Þessi vinur var látinn
fyrir nokkrum árum. 1 orðsendingunni fólust engar sann-
anir, og presturinn lagði hana til hliðar. Samt gerði hún
hann órólegan. Hann var sannfærður um, að orðsendingin
gæti ekki verið frá þessum látna vini, en hann stóð sig
að því að óska þess, að svo hefði í rauninni verið. Hann
varð staðráðinn í að láta ekki óskir sínar blinda sig, vera
á stöðugum verði, og hann ákvað að halda tilraunum
sínum áfram til þess að leita svars við þrem spurningum:
1) eru sálrænu fyrirbærin raunveruleg? 2) undir hverjum
skilyrðum gerast þau? og 3) ef þau gerast, hvernig á að
flokka þau niður og hverjar ályktanir er skynsamlegt að
draga af þeim?
Dr. Westwood var þó enn um skeið í vafa. Hafði hann
leyfi til að nota barnið til þessara tilrauna? Ekkert mátti
gera, sem gæti hindrað eðlilegan þroska hennar eða gert
líf hennar óeðlilegt á nokkurn hátt. Hún mátti enga hug-
mynd fá um það, að hún væri öðruvísi en önnur börn.
Hér varð að fara eins varlega og hann hafði vit til, var-
lega með barnið og varlega að þessum fyrirbrigðum, sem
hann hafði enga örugga vissu um, hvaðan stöfuðu.
En hann lagði út í starfið, og hafði enn enga hugmynd
um, hvert var verið að leiða hann. Hann segir í bók sinni: