Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 66

60
MORGUNN
fór inn í byrgið og dró tjöldin saman á eftir sér. Eftir
tæpar 5 mínútur birtist Minnie Brown. „Þú ert svo göfug
og fögur,“ sagði ég undrandi, „allt öðru visi en ég hafði
hugsað mér að sjá þig í dagsljósi. Ég er forviða, þetta er
kraftaverk." „Já,“ sagði Minnie. „Þetta er kraftaverk, og
þú nýtur þeirra sérréttinda að fá að reyna þetta.“ Og hún
hélt áfram: „Þú veizt, að alveg sérstakur andlegur kraftur
er nauðsynlegur, til þess að andlegir vinir þínir geti sýnt
sig.“ Minnie sneri aftur inn í byrgið, en þegar tjöldunum
var aftur svipt sundur, stóð föðurbróðir minn þar allíkam-
aður. Ég starði undrandi, þegar hann kom til mín. Aldrei
hef ég á degi eða nóttu augum litið neitt, sem hægt væri
að líkja við hinar ástúðlegu andlegu verur, sem birtust
þannig í fullri dagsbirtu. Þeir skína með ljóma, fegurri
en nýfallin snjór í geislum morgunsólarinnar. Birtan, sem
stafar frá þeim, er dásamlegur ljómi, sýnist vera Ijós i
sjálfu sér. Ég sagði við föðurbróður minn: „Ég hef aldrei
séð þig betur lifandi, þetta er vissulega undrunarefni.“
Hann sagði við mig: „Það er dagsljósið, elskan mín, sem
gerir andlitsdrætti mína svo skýra og dregur fram fegurð-
ina í búningi mínum. Þar að auki hefur þú með kærleika
þínum og starfi þínu fyrir okkur og spíritismann uppbyggt
sterkar sveiflur með sjálfri þér.“ Og meðan ég hlustaði
hugfangin, hélt hann áfram: „Þó að þú hafir aldrei unnið
sem miðill, eru þessar sveiflur mjög þýðingarmiklar fyrir
þennan fund. 1 dag uppsker þú ávöxtinn af öllu því, sem
þú hefur fórnað fyrir þetta málefni, þennan óumræðilega
sannleika." Eftir að föðurbróðir minn hafði snúið aftur
inn í byrgið, kom kona hans út úr því. Einnig hún var
ung og yndisleg og af henni stafaði sami guðdómlegi ljóm-
inn. Hún gekk frá byrginu og gekk að mér. Brúna hárið
var að nokkru leyti þakið bláleitri slæðu og samlitum
búningi hennar. Treyjan var flegin og ermalaus og hinn
kvenlegi vöxtur naut sín vel. Borði með persnesku mynstri
skreytti búninginn við hálsinn og handveginn. Hver mynd
geislaði af fögrum litum. Hún fór ekki aftur inn í byrgið,