Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 67

M O R G U N N
61
en hvarf fyrir augum mér, leystist upp. — Eren Lash,
verndarandi minn, var sá næsti, sem birtist. Hann opnaði
byrgið til fulls, og stóð fyrir framan mig, sveipaður skín-
andi klæðum, sem líktust hvítu, mjúku flaueli. Um leið
og hann sagði: ,,Eren Lash“, rétti hann handleggina út og
gat ég þá séð hve efnismikill búningur hans var. Það var
vissulega dásamleg sjón. Loks kastaði hann helmingnum
af efninu yfir vinstri öxl sér, og þannig stóð hann á meðan
við ræddumst við. Ég var alveg utan við mig af hrifningu.
Séra Dickson var með fullri meðvitund á meðan fund-
urinn stóð yfir, og tók þátt i samræðunum við alla þá,
sem komu fram á fundinum.
Eftir að Eren Lash var horfinn, var byrgistjaldið enn
dregið til hliðar, og fyrir framan mig stóð Minnie Brown
við hnéð á séra Dickson, í snjóhvítum klæðum og í sömu
stellingum og hún er á myndinni, sem tekin var fyrir
meira en 50 árum síðan (1899) og er orðin fræg. Séra
Dickson er nú á áttræðisaldri. Þau töluðu bæði við mig,
og það var eins og gamla myndin yrði lifandi. Minnie yfir-
gaf byrgið og kom til mín, svo nálægt, að ég gat séð hinn
fingerða, blómum skreytta búning hennar. Eftir að ég
hafði verið á þessum fundi, varð mér fyllilega Ijóst, að
maður, sem aldrei hefur séð líkamaða andaveru í daufu
ljósi, getur ekki gert sér í hugarlund þá fegurð, sem er
>/fir mörgum þeim verum, en ég skildi þá til fullnustu, að
þeir, sem hafa séð líkamningafyrirbrigði í daufri birtu,
geta ekki gert sér neinar hugmyndir um þann yndisleik
og frábæru fegurð, sem hvílir yfir andaverum sem líkam-
ast í fullri sólarbirtu. Þetta tvennt þolir engan samanburð,
því að sjá andaveru í fullri dagsbirtu er að sjá sanna
himneska dýrð.
Soffia Haraldsdóttir þýddi.