Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 70

64
MORGUNN
veðurspám, þeir dæmi eftir skilyrðunum, sem þeir sjái
fyrir hendi og eftir þeirri stefnu, sem þeir sjái atburðina
vera að taka. Þeir eru ekki, og þeir gera ekki kröfur til
að teljast alvitrir eða óskeikulir.
Einn þeirra hefur reynt að skýra málið þannig fyrir
mér: „Hugsaðu þér, að þú stæðir uppi á fjalii. Niður fjallið
liggja tveir vegir og þeir mætast við fjallsrætumar. Sín
bifreiðin er á leið niður hvorn veginn með svo miklum
hraða, að til árekstrar hlýtur að koma, því að hvorugur
bifreiðarstjórinn getur séð hinn. Maðurinn, sem stendur
uppi á fjallinu og horfir yfir vegina báða, sér fyrir slysið,
sem verða mun. En nú kunna vagnarnir að beygja inn á
einhverja hliðarvegi, sem þú sér ekki, eða þá að annar
vagninn kann að tefjast vegna þess að eitthvað bilar i
véiinni, ekkert slys, enginn árekstur verður, og þá er sagt,
að spádómurinn hafi reynzt rangur. Maðurinn uppi á fjall-
inu spáði rétt, en aðstæðurnar breyttust og þess vegna
rættist spádómurinn ekki.
Menn reikna oft ekki nógu mikið með þeim áhrifum,
sem fundargestirnir kunna að hafa á miðilinn. Án þess
þeir viti hafa þeir oft áhrif á miðilinn meðan hann er í
transi, en þrátt fyrir það kann miðillinn að geta náð rétt-
um áhrifum frá leiðtogum sínum.
Margir hinna fullkomnari andaleiðtoga neita algerlega
að segja mönnum hið ókomna. Ekki aðeins af ótta við
skekkjur í spádómum sínum, heldur einnig og miklu frem-
ur vegna þess, eins og þeir segja, að þeirra hlutverk sé
ekki það, að grípa inn í líf annarra manna, menn eigi
sjálfir að nota skynsemi sína til að velja og hafna fyrir
sig. Einu sinni var þetta svar gefið á miðilsfundi og spyrj-
andinn sagði: ,,En þá getur verið að mér skjátlist.“ Og
óðara var svarað: ,,Þá verður þú fyrir reynslu, sem þér
er nauðsynleg.“
Spásagnakukl og forlagahyggja eiga ekki heima í miðils-
starfinu. Ef það kemur fyrir, að forspá er falin i annarri