Morgunn - 01.06.1953, Side 84

78
MORGUNN
sér nú trú um, að það sé gáfulegt að gera ráð fyrir því,
að hvorki Guð né annað líf sé til, vildu taka það mál til
nánari íhugunar. — Það er ekki einskis vert, að menn átti
sig á því, að út frá forsendum rökréttar, heimspekilegrar
íhugunar einnar saman, er hægt að færa fram líkur, sem
nálgast sannanir, fyrir tilveru Guðs og tilveru framhalds-
lífsins. — Eftir að menn hafa gert sér þetta ljóst, eru
menn síður í hættu um það, að verða að viðundrum í a.1-
mennum rökræðum um trúmál. Og menn verða einnig
síður í hættu um það, þó að þeir komi á fund, þar sem
fram fer athugun og rannsókn á dularfullum fyrirbrigðum,
að gera sig að aðhlátursefni, með því að ætla sér að
reyna að gera grein fyrir fyrirbrigðum, vitsmunalegs eðlis,
sem einhvers konar rafmagni búandi í fundargestunum.
— Slíkar skýringar, annars sæmilega vitiborinna manna,
hljóta að stafa af því, að þeir hafa fyrirfram talið sér
trú um, að framhaldslífið sé það ótrúlegasta af öllu ótrú-
legu, og að allra annarra skýringa á fyrirbrigðunum beri
því fyrr að leita en þess.
Þetta erindi mitt á ekki að tákna það, að ég álíti, að
leið heimspekilegra ályktana sé yfirleitt vænlegri til sann-
færingar um tilveru Guðs og annars lífs, heldur en opin-
berunarleiðin. Höfuðkosturinn við þá fyrrnefndu er sá, að
hún getur stundum opnað mjög vantrúuðum mönnum veg
til hinnar siðarnefndu. — Annars er ég þeirrar skoðunar,
að fram séu komnar, á vegum rannsókna dularfullra fyrir-
brigða, fullgildar vísindalegar sannanir fyrir framhaldslífi.
Þeir, sem neita að svo sé, hafa annaðhvort ekki kynnt sér
til neinnar hlítar ábyggilegustu niðurstöður þessara rann-
sókna, eða þeir gera í þessu tilfelli ríkari kröfur um vitnis-
burð og sannanir en þær, sem menn eru annars yfirleitt
vanir að taka gildar. — Þrautavöm hinna vantrúuðu, þá,
að um sé að ræða einhvers konar skynvillu allra þeirra,
sem heyra og sjá fyrirbærin, er ekki hægt að taka til
greina af þeirri ástæðu, að annars væri kippt fótunum
undan allri annarri þekkingu vorri. öruggleiki jafnvel