Morgunn - 01.12.1948, Síða 8

154
MORGUNN
þinn ekki að reyna að græða túnið út?“ sagði maður við
stúlkuna. „Nei, ég held síður,“ sagði stúlkan. „Það eru
víst ekki of miklar engjarnar héma á Hamri, þó að ekki
sé verið að taka af þeim.“ Sú stúlka þótti mestur afglapi
í Eyjafirði. En þó að ólíku sé saman að jafna, leyfi ég
mér að spyrja ykkur, hvort ykkur finnist ekki nokkuð
líkt farið þeim kennimönnum, sem amast við þeim sönn-
imum fyrir eilífu lífi, sem geta breytt ekki aðeins engja-
grundum, heldur líka óræktarmóum og mosaþembum og
fúamýrum mannlífsins í andlegan töðuvöll.
Mótspyrnan gegn málinu er afar-dularfullt fyrirbrigði.
1 mínum augum er hún enn dularfyllra fyrirbrigði en
ljósin og manngerfingamar og talið og söngurinn utan við
miðilinn og handleggshvarfið og öll þau furðulegu undur,
sem við höfum fengið í þessu félagi. En römm hefur hún
verið. Þið vitið, hvemig hún hefur verið hér. Þó að við
hefðum misþyrmt móður okkar eða selt böm í þrældóm,
þá hefði naumast verið farið um okkur naprari ókvæðis-
orðum. Ef við hefðum safnað auð fjár með því að féfletta
náungann, þá hefðum við vafalaust verið höfð í hávegum.
Ef við hefðum náð í völd og metorð með því að halla
rétti þeirra, sem hefðu verið okkur minni máttar, þá
hefðu mennirnir komið skríðandi að fótskör okkar. En
við vorum að minnsta kosti um tíma talin afhrak verald-
ar, af því að við vorum að reyna að leggja brú milli
þessa heims og annars. Og þessi hefur verið reynslan í
öllum löndum. Svona er mannlífið dularfullt.
En þið vitið líka, hvemig komið er, þrátt fyrir alla
mótspymuna. Þið vitið, að nú keppast heimsfrægir vís-
indamenn um að láta uppi sína sannfæring um málið.
Síðan á nýári í fyrra hafa bætzt við aðrir eins menn og
Lombroso, Marconi og Oliver Lodge. Og prestarnir eru líka
hver af öðrum að leggja út á sömu brautina. Dálítið hik-
andi em þeir, eins og t. d. R. J. Campbell, sá presturinn, sem
einna mest hefur verið talað um síðasta árið í veröldinni og
þykir bera af þeim flestum. Þeir stíga óumræðilega gæti-