Morgunn - 01.12.1948, Síða 9

MORGUNN
155
lega til jctrðar. En á þeirri leiðinni eru þeir samt. Og
spíritismusinn er að gagnsýra hugsanir djúphyggjumann-
anna um andleg mál, þrátt fyrir allt og allt. Svo máttug-
ur er sannleikurinn. Svo örðugt er að spyrna móti brodd-
num. Það hefur ávallt verið álitið skammarlegt hermd-
arverk að brjóta brýr. Það virðist ekki hafa verið neitt
áhlaupaverk heldur, þegar vinir okkar hinumegin hafa
verið við hinn endann.
Af því að ég er að tala um sambandið sem brú, dett-
ur mér í hug, að prestur er á latínu pontifex. Það orð er
myndað af pons, sem þýðir brú, og facio, sem þýðir ég
geri, og þýðir eiginlega brúarsmiður. Rómverjar hafa
sýnilega upphaflega hugsað sér prestinn sem mann, er
legði brú milli guðs og manna. Því er stundum haldið að
kristnum mönnum, að þeir eigi í raun og veru allir að
vera prestar. Það er einmitt það, sem spíritistar vilja, —
prestar í upphaflega rómverska skilningnum, brúarsmið-
ir. Þeir vilja leggja brú milli syrgjandi móðurinnar og
barnsins hennar, sem komið er heim. Þeir vilja leggja brú
yfir á dýrðarbústaði eilífðarlandsins, svo að samfélag heil-
agra verði annað en merkingarlaust munnfleipur. Og svo
óumræðilega djarfir eru þeir, að þeir vilja líka leggja
brú yfir um til þeirra, sem bágast eiga, svo að þeir megi
Öðlast hlutdeild í þeim fögnuði himnaríkis, að vera stöð-
Ugt að tæma helvíti, sem Júlía talar um. Og þeir verða
ekki af því skeknir, að þegar leitandi mannsandinn legg-
ur rannsóknarbrú yfir að einhverjum nýjum sannleik,
eða þegar titrandi, elskandi mannssálin leggur einhverja
brú, sem kærleikurinn getur farið eftir, þá sé jafnframt
áreiðanlega lögð brú yfir til hans, sem sjálfur er sann-
leikurinn og kærleikurinn.
Ég ætla ekki að biðja ykkur að hrópa neitt húrra fyrir
Því, að spíritisminn, sem nú er sextugur, megi lifa. Ég
®tla aðeins að minna ykkur á það, að sannleikurinn lifir,
°g að hann vinnur sigur, þegar guðs tími er kominn,
hvernig sem spyrnt er á móti.