Morgunn - 01.12.1957, Qupperneq 45

MORGUNN
131
þingi var slitið, og hefði þessi fatagreiðsla, og annað smá-
’ægis, farið í undandrætti fyrir sér. Bað hann konu sína
að minna sig á þetta, þegar hann færi næst inn í Reykja-
vík, og hét hún því.
En þess þurfti ekki. Þennan sama dag stendur frú
Thoroddsen við glugga heima hjá sér á Bessastöðum, og
sér að heim stefnir maður, fremur illa ríðandi á lélegri
dróg. Ekki bar hún kennsl á manninn og gætti ekki frek-
ar að. Nokkru síðar er barið á Bessastöðum. Var þar
kominn Andersen. Kvað hann skip fara til útlanda um
kveldið, sér lægi á að senda peninga, og hefði sér því
dottið í hug að ríða suður til Bessastaða, þar mundi hann
fá skuld sína greidda, sem varð.
Frú Thoroddsen kvaðst enga hugmynd hafa haft um að
fötin væru ógreidd, er hana dreymdi drauminn, hefði vit-
anlega aldrei spurt mann sinn um slíka hluti, hefði því
þess vegna farið fjarri,. að hún hefði verið að hugsa um
Andersen eða fatagreiðsluna, áður en hana dreymdi þenn-
an draum.
Bóndinn, sem féll á Ijáinn
„Engin manneskja hefir menntað mig meira en Helga
föðursystir mín, sem var hjá foreldrum mínum á efstu
árum sínum. Hún sagði mér þessa sögu, en nöfnum hefi
ég gleymt“:
Það var að sumarlagi vestur við Breiðafjörð, að fólk
var við heyskap á túni í bezta veðri. Skyndilega féll ein
stúlkan niður, eins og í ómegin, með sárum hljóðum. Hún
var borin inn í bæ og þar tókst að koma henni til sjálfrar
sín. Þegar hún var spurð, hvað valdið hefði, sagðist hún
hafa séð bóndann, sem stóð að slætti í brekku rétt hjá,
falla á orfið svo illa, að ljárinn hefði staðið í gegnum
hann og blóðbunan úr sárinu. Hefði sér brugðið svo illa
við sýn þessa, að hún hefði hnigið hljóðandi niður. Fólkið
á bænum ræddi málið og hentu flestir gaman að þessari