Morgunn - 01.12.1957, Qupperneq 48

134
MORGUNN
borginni og út til Emmaus, gefa oss skýra hugmynd um
ástandið í kristna söfnúðinum þennan ægilega dag.
En eftir páskana verða allir þessir menn að nýjum
mönnum, svo að í allri mannkynssögunni er ekkert hlið-
stætt dæmi að finna. Þeir, sem fyrir fáum dögum voru
lamaðir og sviptir öllum viðnámsþrótti koma nú aftur
fram á sjónarsviðið fullir af von, nei ekki af von, heldur
af svo miklum sannfæringarþrótti, að engin andstaða
megnar að lama þá .Nú fara þeir ekki huldu höfði, nú
láta þeir ekki næturmyrkrið skýla ferðum sínum, geyg-
lausir ganga þeir fram, fram fyrir lýðinn með boðskap
sinn, handteknir vitna þeir frammi fyrir sjálfu hinu háa
ráði, glaðir fara þeir í stundarfangelsi og fagnandi láta
sumir þeirra lífið fyrir sannfæringuna. Nú var allt orðið
breytt, nú vissu þeir, að sjálfur hinn krossfesti Kristur
var upprisinn með þeim á sigurförinni, sem óskertan ljóma
ber af enn eftir 19 aldir.
Hver eru rökin fyrir framhaldslífinu? Hver voru þau
rök, sem sannfærðu postulana og frumkristnina?
Vér tölum um trú, um trú á ódauðleika, um trú á upp-
risu, en í rauninni er ekki rétt, að taka svo til orða um
fyrstu vottana. Af hinum helgu heimildum vitum vér, að
þeir gátu ekki trúað. Þegar konurnar komu frá gröfinni
og báru undrinu, sem þær höfðu orðið vottar að, vitni,
segir Mark.guðspj. oss,. að orð þeirra hafi verið eins og
hégómaþvaður í eyrum lærisveinanna. Og svo er enn að
kvöldi páskadagsins um lærisveinana tvo, sem þá fara út
til Emmaus, að þeir geta alls ekki trúað, þeir rengja allt,
sem vottarnir segja þeim um upprisuundrið. Af hverju
sannfærast þeir þá? Þeir sannfærast allir af staðreynd-
unum. Þeir sannfærast ekki fyrir trú, heldur af því, sem
þeir heyra sjálfir og sjá. Hinn upprisni meistari þeirra
kemur til þeirra í upprisulíkamanum, hann talar við þá,
hann lætur þá þreifa á sér, hann kemur til þeirra að lukt-
um dyrum og stendur skyndilega mitt á meðal þeirra,
hann dvelur þar með þeim og hverfur eins skyndilega og