Morgunn - 01.12.1957, Síða 54

140
MORGUNN
sér nokkuð ýtarlega þessi mál, að hér er margt á huidu.
Missagnirnar reynast oft miklar, þegar frásagnirnar
ganga margra í milli. Mannssálin sjálf er enn svo lítið
þekkt og margar rökkurálfur hennar enn ókannaðar með
öllu. Þess vegna verður mjög að vera á varðbergi. En
eins og það var óviturlegt, að rengja upprisufrásagnirnar
íyrir 19 öldum, svo er það einnig óviturlegt að hafa að
engu það, sem þúsundir hinna öruggustu votta hafa sagt
í gegnum aldirnar og eru enn að segja í dag.
Ég átti að hafa framsögu um fundarefni vort: Rölc fyrir
trúnni á annað líf, eins og það er kallað í fundarboðinu,
og ég hef verið að reyna að gera sjálfum mér og yður
ljóst, hver þau rök voru í upphafi kristninnar, að þau
einu rök, sem sannfærðu menn þá, voru upprisufyrir-
brigðin sjálf. Síðan hafa allar kynslóðir og allar aldir átt
sína votta, sem margir gerðu eins og postularnir forðum,
sem gengu fram og „töluðu það, sem þeir höfðu heyrt og
séð“. Það er að fyrirlíta mannlega reynslu, að hafa þessa
vitnisburði alla að engu, en kristnum mönnum er upprisa
sjálfs Krists, upprisustaðreyndirnar, sem N.tm. greinir
frá, höfuörökin.
Að lokum vil ég aðeins drepa á eitt atriði, sem nokkur-
um ágreinindi hefir valdið.
Guðfræðingar hafa haldið því fram, að upprisa Krists
sé ekki sönnun fyrir upprisu mannanna, og ekki megi
nota hana sem rök fyrir því, að aðrir menn rísi upp, og
því síður sem rök fyrir því, að ódauðleikinn sé öllum
mönnum gefinn. Þessir menn halda því fram, að Kristur
hafi að öllu verið einstæður, upprisa hans allt annars
eðlis en upprisa manna.
Fyrir þessari skoðun færa formælendur hennar rök,
sem mér hvorki vinnst tími til að segja frá né tel heldur
nokkra þörf að segja frá hér.
Páskarnir hafa um allar aldir verið haldnir hátíðlegir
í kristninni, sem hin fagnaðarríka hátíð ódauðleikans, þar
sem upprisa Krists er vitanlega meginfagnaðarefnið. En