19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 19

5 María heyrði hugsanir Gunnars, og hóf á loft
gaddakylfu. Gunnar þreif stól og þrumaði,
eins og þúsund þottar skylfu. Allt fór í stof-
unni upp í loft við írafár þessara gamma, og
sonurinn hékk á húfummi og hrópaði:
„Áfram, mamma!"
g Þau rifust lengi í rúminu, en ruku hvorugt á
dyr. Þau sofnuðu í nýmóðins sængurfötum
og sættust lífið við. Gunnar lofaði að bjóða
henni á böll, svo bæði yrðu full. Og heimilis-
andinn hresstist eitthvað við að heyra annað
eins bull.
~J Þau eltust bæði einkar vel, aðeins hann fékk
skalla. Hún var ungleg og uppstríluð, og ekk-
ert rugluð að kalla. Ástfangin þau urðu á ný,
þegar ellin þaröi á dyr, og sögðu bæði svolítið
hlessa: „Hví sáum við þetta ekki fyrr?“
g Þau vögguðu á veikum fótum, sem voða-
gamlar endur. Hugurinn barst út í Hljóm-
skálagarð, þau héldust bæði í hendur. Ástar-
lundurinn enn þar var, en ekki lengur neinn
brími. Þau dóu bæði á bekknum þar úr bág-
legu endarími.
hugmynd barna
Teikningar eftir tíu ára börn