19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 27

við eru oft mjög viðkvæmir vegna
eiginkvenna sinna.
Að vera trú og samhent skiptir
öllu — sérstaklega að vera sam-
hent ef úr litlu er að spila.
Hún: Gagnkvæm tillitssemi og
reglusemi á öllum sviðum sér-
staklega í fjármálum og í meðferð
áfengis.
Lífið fer í það að sjá sér og fjöl-
skyldu sinni farborða. Maður
verður hálfgerð aukageta, þegar
öll börnin eru farin og orðin
sjálfbjarga. Ég hefi alltaf haft nóg
að gera — unnið mikla handa-
vinnu m.a. fyrir kvenfélag hér í
bænum. Kunningjakona min
bað mig að koma með sér á fundi
og mér fannst skemmtiiegt þar.
Það hefur ekki verið fast starf
hjá mér að gæta barnabarna —
verið í bakhöndinni t.d. í sam-
bandi við veikindi, ferðalög og
aðrar tímabundnar aðstæöur. Nú
á ég 12 barnabörn og þekki þau
öll mætavel — var að koma áðan
úr 3ja ára afmæli barnabarna-
barns míns.
Ef aðstæður breyttust?
Hann: Ná í hjálp ef maki yrði
ófær og ef ég væri orðinn einn
mundi ég fá mér aðstoð að hluta
eða fara á dvalarheimili.
Eg hefi reynt að setja hana inn
í fjármálin — vandamálið er við-
hald hússins. Gíróseðlar og reikn-
ingar koma fyrir öllu sem þarf að
borga og tekjur eru aðeins ellilíf-
eyrir og leigur.
Hún: Ástæður eru svo fljótar að
breytast. Ef heilsan leyfir vil ég
vera sjálfbjarga og út af fyrir mig
— annars fara á dvalarheimili.
Hann hefur alltaf séð um fjár-
málin og ég er ekki inni í þeim,
kannski er það leti í mér að setja
mig ekki inn í þau.
Við fráfall annars hjóna er
gott, ef unnt er að borga börnun-
um út þeirra arfahlut, það er
réttlætismál. Hins vegar er skyn-
samlegt af hjónum að arfleiða
hvort annað að vissum hluta
eigna.
Tilfinningar nú?
Hann: Mér er eins annt um
hana og í byrjun — væntum-
þykja rak okkur í hjúskap.
Hún: Nákvæmlega sömu til-
finningar og alltaf. Sum hjón
venja sig á að rífast og tala þá
hluti sem kæla allt. Best er að
vera ekki að ónotast dagsdaglega
— en ef eitthvað er sagt, að það
skiljist þá. Sífrandi rifrildisfram-
koma verður að vana og fólk
verður ónæmt fyrir því sem sagt
er.
Ást, kærleikur, vinátta?
Hann: Ást er notað svo mikið
um ástalíf karls og konu og sam-
neyti þeirra. Kærleikur lýsir
hjartahlýju og gæsku — vinátta
fellur nokkuð undir það.
Hún: Ást er margt, lýsir sér sjálf
— allir vita hvað það er og kær-
leikur er það sama. Vináttu
manna er hægt að eiga án þess að
elska þá.
Vinir?
Hann: Mér er óhætt að segja að
við séum vinir, en ég veit að ekki
öll hjón eru það. Einu sinni fór ég
með þremur körlum og konu eins
þeirra í sumarbústað og við
hresstum okkur á víni og einn
nokkuð mikið. Sá sagði — þú
mátt eiga kerlinguna mína. Ætli
við látum það nú ekki bíða, sagði
ég. Hún varð mjög sár og sagði —
þetta er ekki í fyrsta skipti sem
hann gefur mann.
Hún: Vona að við séum vinir,
en ég veit að ekki öll hjón eru það.
Sem stelpa heyrði ég konu segja
— þegar börnin eru fermd skil ég
við karlinn. Samlíf hjóna skiptir
miklu máli — það getur ver að
það skipti konu minna m. .n en
karl. En þetta er eins og annað,
fólk verður að leggja sig fram og
alúð í samlíf sitt. Oft verður að
hafa visst lag á svona viðkvæm-
um málum.
Ávinningur?
Hann: Þar sem hjúskapur lukk-
ast vel, fólk er samtaka og á hóf-
lega mikið af börnum — held ég
að lífið sé betra en hjá einhleyp-
um.
Hún: Allir ættu að giftast —
fólk lærir ýmislegt á því. Oft hefi
ég sagt við vinkonur mínar að
betra sé að vera illa giftur en ó-
giftur. Ógiftur karlmaður er
nánast þroskaheftur — hann
stansar einhvers staðar í þróun.
Tímafrekt?
Hann: Börnin taka tíma, en það
mæðir mest á húsmóðurinni. Eg
hefi kannski ekki verið nógu dug-
legur að skipta mér af þeim og
tala við þau — mér líka ekki
pólitískar skoðanir sumra þeirra.
Mér finnst að ég hafi alltaf haft
minn tíma — raunar tók veiði-
skapurinn mikið af tíma mínum
og ég komst að því seinna að
henni þótti nóg um.
Hún: Vel er hægt að vera
bundin í hjúskap og samt vera
maður sjálfur — það er undir
fólki sjálfu komið. Ekki er gott að
gera börnin of háð sér eða vera of
háður þeim. Margar mæður hafa
hálf eyðilagt börnin á því. Karl-
menn hugsa ekki eins mikið um
börn sín og konur — ég held að
undirrótin sé eigingirni.
Eitthvað sjálfgefið?
Hann: Vera trúr, hafa fjármálin
í lagi og sjá fyrir eiginkonu. Ég vil
ekki og tel ekki að konan eigi að
vera mikið úti við vinnu eftir að
hún er gift. Ég gæti ekki sjálfur
verið heima og látið konu mína
vinna úti. Við skiptum ellilífeyr-
inum jafnt á milli okkar.
Einu sinni var ég ásakaður um
framhjáhald af rógberum . . .
25