19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 41

tölur saman við þessar. Þetta gæti
nú átt rætur sínar að rekja til
framtaksleysis okkar.
Sigrún: Samt eru þetta nú
grunsamleg hlutföll á lista-
mannalaununum. Það er eins og
konur þurfi að leggja sig miklu
meira fram en karlmenn til þess
að vera teknar gildar sem lista-
menn.
Guðrún: 1 formálanum sem
Helga Kress skrifar að bókinni
„Draumur um veruleika“ kemur
skýrt fram að konur hafa ekki
verið pennalatar þótt lítið hafi
sést eftir þær á prenti og þær hafi
lítt hlotið viðurkenningu fyrir
skriftir sínar. Ætli það sama eigi
ekki við í myndlist?
Jónína: Já, það er gengið að því
vísu að konan sé síður hæf til
vandasamra verka nema því að-
eins að hún skari langt framúr.
Sigrún: Það eru þó ljósglætur í
þessum málum eins og öðrum.
Menntamálaráð og Menningar-
sjóður veittu átta dvalarstyrki til
listamanna í ár, fjóra til kvenna
og fjóra til karla. Svo þeim er ekki
alls varnað.
Svala: Haldið þið að fjöldi sýn-
inga kvenna sé rétti mælikvarð-
inn á virkni kvenna i myndlist?
Því sýna þær svo sjaldan?
Ingunn: Það er nú svo stór þátt-
ur í þroska myndlistarfólks að
sýna verkin sín opinberlega og
taka þeirri gagnrýni sem þau fá
almennt. Það verður að athugast
að það er stórt stökk, að fara að
vinna sjálfstætt frá því að vinna
undir stjórn kennara. Stökkið er
það stórt að ég held að margir
nemendur veigri sér við því að
taka það, ekki síst stúlkur.
Sigrún: Ef til vill fá þær ekki
næga hvatningu frá umhverfinu,
en fólk er nú kannski heldur ekki
yfirleitt hvatt til að leggja stund á
jafn vonlaust lífsviðurværi sem
frjáls listsköpun er, hvort sem það
eru kven- eða karlkyns verur.
Ingunn: Það er svo mikilvægt að
trúa á sjálfa sig.
Jónína: Konur eru yfirleitt svo
litillátar. Þegar athygli beinist að
verkum þeirra fara þær hjá sér og
gera lítið úr verkunum og fá oft-
ast þar með aðra á sömu skoðun.
Svala: Að það sé þá sjálfsgagn-
rýni sem sé meginástæðan fyrir
því hve konur sýni verk sín sjald-
an?
Guðrún: Eða að við þorum ekki
að taka þeirri gagnrýni sem við
myndum fá? Það hefur nú viljað
brenna við að gagnrýnendur
blaðanna skrifuðu á annan hátt
um sýningar kvenna en karla.
Það er greint frá því hve mörg
börn þær eigi en ekki þeir.
Svala: Hvað með framhalds-
menntun í myndlist?
Ingunn: Ég álít að það sé erfið-
ara fyrir konur með börn að
stunda myndlistarnám en fyrir
karla og þá einnig framhaldsnám
á hvaða sviði sem er. Hafi hins
vegar konurnar verið búnar að
læra er þær eignuðust börn þá
álít ég þær ekki í erfiðari aðstöðu
en karla til að leggja stund á list-
sköpun. Ef vinnuaðstaða er fyrir
hendi heima þá eru þær oft í betri
aðstöðu þar sem karlar eru yfir-
leitt bundnari af fyrirvinnukröf-
unni. Að sjálfsögðu á þetta ekki
við um einstæðar mæður.
39