19. júní - 19.06.1997, Blaðsíða 7

n foyvJHutwJk Ulkk\
k&+*h. k{utwJt, k{utv^hk ^K^aK.{ciAAxfyu. Jú. AAAi
>IVUAV».
fc.Uvu.tvi
Þetta var haft eftir írska kvikmyndaleikararnum Gabriel Byrne fyrir tæpum tveimur árum. Hann var að vorkenna
starfssystrum sinum í kvikmyndaiðnaöinum. Min spuming er: Gefur þessi fullyrðing rétta mynd af stööu mála?
f Oft t>®9® ég spjalla við konur sem skilgreina sig sem feminista heyri ég eitthvað mjög svipað og ofangreinda yfir-
iýstegu nm vestræna kvikmyndaframleiðslu. Sérstaklega er það sem við köUum Hollywoodframleiöslu taliö uppspretta
þröngra og staölaðra kvenímynda sem hafi slæm áhrif á sjálfsmynd kvenna og þær væntingar sem em gerðar til
þeirra. Staöan alveg vonlaus þar sem einhver bandarísk karlrembusvin ráði öUu og líklega best að sleppa því að fará
í bíó svo maður farist ekki úr pirringi, nema kannski á eina og eina listræna verðlaunamynd (helst evrópska eða, á
síðustu árum, frá Kína), þær em svo miklu betri.
Þessar konur em líklega flestar sammála John Ellis þegar hann segir, í Visible Fírtion, að til þess að ná sem stærst-
um áhorfendahópi þá þurfi kvikmynd að samþykkja og túlka að einhveiju leyti skoðanir þeirra sem em ráðandi i þjóö-
félaginu á hverjum tima. Með öðmm orðum, vinsælar kvikmyndir staðfesta ráðandi kerfi og opinbera heimssýn karl-
veldisins. Kvikmyndir sem ná til fjöldans segja okkur hvað konur eiga að gera, hvernig þær eiga að
ast en ekki síst hvaö konur eru samkvæmt lögmáli föðurins.
Hvað em þá kvikmyndir dagsins í dag að segja biógestum um konur, eða réttara sagt hvitar gépjjj
úr (aðrar konur tilheyra svo miklum minnihluthópum að þær sjást varla)? Til þess að fá svar við þe
ákvað ég aö skoða hvers konar kvenhlutverk voru utnefnd til Óskarsverðlauna fyrr á þessu ári.
sér, og síð-