Sólskin - 01.07.1932, Page 27

25
Hver á molctnn?
Ef til vill eiga þeir fyrir sjer að fara eitthvað langt,
langt út í heim. Til gulu barnanna í Austurlöndum
eða brúnu barnanna í Suðurálfu eða hver veit hvert.
Og ef til vill eiga þeir fyrir sjer að lenda hjerna
á landinu okkar, langt norður í hafinu. Pað má nú
segja, að það ræður enginn sínum næturstað.
En nú víkur sögunni til mannsins, sem á sykur-
inn. Hann situr einhvers staðar í stórri skrifstofu, þar
sem margir menn vinna. Sjálfur gerir hann ekkert
annað en að undirskrifa brjef og tala við menn,
ef hann þá gerir það, og hann hefir aldrei sjeð
sykurinn og ekki komið nálægt því að búa hann
til. En hann bara á hann. Hann á akurinn og kálið
og rófurnar og sykurinn og verksmiðjuna, og hann
borgar fólkinu kaup fyrir að búa sykurinn til. Og
í einhverri annari borg, til dæmis í Hamborg eða
Kaupmannahöfn, er stórkaupmaður, sem líka hefir
stórar skrifstofur, þar sem 'margir menn vinna, og
hann gerir sjájfur ekkert annað en að undirskrifa
brjef og tala við menn, ef hann þá gerir það. Og
þessi stórkaupmaður þarf að fá keyptan sykur, það
er að segja verslunin hans, og einhver skrifstofu-
maðurinn skrifar nú brjef til eiganda sykurverk-
smiðjunnar, það er að segja skrifstofunnar hans,
og pantar sykur. Svo er símað í sykurverksmiðj-
una og sagt að senda til stórkaupmannsins. Sykur-
kassarnir eru nú merktir og svo er þeim ekið á járn-
brautarstöðina.