Sólskin - 01.07.1932, Blaðsíða 28

26
Langferð.
Með járnbrautarlestinni fer nú sykurinn lang-
ar leiðir, yfir breið lönd og margar borgir, þang-
að til hann lendir í vörugeymslu stórkaupmanns-
ins, og hún er í alt annari borg en kaupmaður-
inn á heima. — Nú á kaupmaðurinn sykurinn,
en það skrítna er, að hann hefir enga hugmynd um
þaö. Hann hefir aldrei sjeð sykurinn, veit ekki hvar
hann er niður kominn, og það sem meira er, hann
veit ekki einu sinni um, að hann eigi sykurinn. —
En einn góðan veðurdag kemur brjef frá. skrifstofu
kaupmannsins. Það er frá heildsala úti á Islandi, og
þessi heildsali vill nú fá keyptan sykur. Svo er sím-
að frá skrifsofunni til vörugeymslunnar og sagt að
senda sykurinn til Islands. Sykurkassarnir eru nú
merktir á ný og þeim er ekið á skipaafgreiðsluna.
Þaðan eru þeir fluttir út í skip, ef til vill íslenskt
skip, og svo fara þeir yfir sjóinn í marga daga og'
koma við í ýmsum borgum. — Ja, hver sem vissi
um alt það, sem drifið hefir á daga sykurmolans,
væri nú ekki alveg blankur. Fjölda margar hendur
fara um kassana, -—• þreyttar hendur. - - Ótal hugs-
anir og' ótal störf þarf, til þess að koma honum heim
til landsins okkar. —
Þegar hingað er komið, lenda sykurkassarnir í
vöruskemmu heildsalans. Svo koma smákaupmennirn-
ir og kaupa einn og einn kassa. Loks keypti jeg fá-
ein pund af sykri hjá smákaupmanninum mínum.
Þá fara nú molarnir að slíta fjelagsskapinn. Og loks-
er litli molinn orðinn einn eftir á borðinu mínu. —