Sólskin - 01.07.1932, Blaðsíða 33

31
Pegar þær koma fljúgandi inn og setjast á syk-
urinn eða skríða ofan í mjólkina, þá eru þær ajð
koma beina leiö úr ýmsu því versta endemi, sem
hægt er að hugsa sjer. Ekki er kyn þótt siðað fólk
vilji losna' við þær. En það er ekki aðeins áf þrifn-
aði, að menn vilja losna við þær, því að þær eru bók-
staflega hættulegar lífi manna og heilsu. Með því
að flytja sóttkveikjur, verða þær fleiri mönnum að
bana en öll hin mannskæðu rándýr. Þegar þær
sveima yfir matvælum í búðunum, eru þær nýkomn-
ar upp úr göturæsunum, þar sem taugaveikis-gerl-
arnir lifa, eða úr berklahrákum á götunni. Hundr-
uð af þessum gerlum loða við munn þeirra og fætur.
Pær eru fljótar að bera sig yfir og sá gerlunum
á matvæli. Þeir sem borða fæðu, sem flugur hafa
komist í, eiga á hættu að sýkjast. Á þennan hátt
verða þær fjölda manns að bana árlega.
Pess vegna ber öllum góðum Islendingum að hjálpa
til í baráttunni gegn þessum vágesti.
Hvernig á að losna við flrngur?
Næstum því eina ráðið, sem notað hefir verið hjer
á landi, er að hengja upp flugnapappír, með lím-
kvoðu, sem flugurnar festast í.
Þetta er óskemtileg aðferð. Fyrst og fremst er
hún ónóg, fjöldi flugna sveimar utan við pappírinn.
Svo er leiðinlegt að sjá flugurnar hanga lifandi
fastar á fótunum langan tíma, og loks er óþrifnaður
að flugnapappírnum.
Pá er skárri aðferð, aö gera sjer flugnavönd og slá