Sólskin - 01.07.1932, Síða 37

35
Þegar hún var búin að átta sig á, að þetta var henn-
ar eigin drengur, sagði hún: »Hvað hafa þeir gert
við þig í skólanum, Jónsi?«
»Jeg var þveginn,« sagði Jón. »0g kennarinn bað
mig að koma altaf hreinn í skólann. Par voru allir
hreinir nema jeg.«
Konunni varð svo mikið urn þetta, að hún leit
á hendurnar á sjer, tók svo vatnsbala og sápu og
þvoði sjer vandlega um hendur og andlit.
Nú tók hún eftir því, að hreinar höndur og hreint
a,ndlit, stakk illa í stúf við óhrein fötin. Hún fór þá
úr öllum fötum og þvoði þau vel og vandlega og
hengdi þau svo út á snúru.
Nú varð konunni litið á kroppinn á sjer. Sá var
nú ekki hreinn. Hún var eins og höttótt og leistótt
kind, sem er öll svört, nema hvít um höfuð og fram-
fætur. Hún laugaði sig nú vel og vandlega í lækn-
um og sápuþvoði og burstaði, þangað til hún var
orðin tárhrein, og þá stóð heima, að sólin og sunnan-
vindurinn hafði þurkað fötin, svo að hún gat nú
klætt sig í hrein föt.
Þegar hún kom inn, tók hún eftir því, að alt hús-
ið var óhreint. Pað stakk illa í stúf við hrein föt-
in hennar. Hún tók nú til starfa, þvoði og skúr-
aði, sópaði, dustaði og þurkaði, og Jón litli hjálpaði
henni vel og drengilega.
Þegar bóndi hennar kom heim, varð hann for-
viða. »Hvað er þetta?« sagði hann. »Jeg held, að
jeg sje í vitlausu húsi.«
3*