Sólskin - 01.07.1932, Blaðsíða 38

36
»Nei, þú ert bara í hreinu húsi,« sagði kona hans.
Bóndi horfði eins og- naut á nývirki á alt hreint
og fág'að. »Undur og skelfing er alt hjer orðið hreint.
Þetta er miklu fallegra, en þegar það var alt grút-
óhreint.« En svo varð honum litið niður á sjálfan
sig. Fötin hans stungu illa i stúf við alla hreinu
hlutina í hreina húsinu. Hann fór beint út í læk
með sápu og bursta, þvoði sig allan og hverja spjör
af sjer. Bóndi var mjög lengi að þvo sjer og fötin
þornuðu á meðan.
Bóndi kom nú inn og allir settust við hreint borð-
og borðuðu hreinan mat úr hreinum ílátum. Þegar
þau voru búin að borða, fóru þau að tala saman um
hreina húsið, en þegar þau opnuðu munninn og litu
hvert upp í annað, þá kom það í ljós, að tennurnar
voru ekki eins hreinar og annað í húsinu.
»Fyrst við erum nú orðin að hvítum mönnum,«
sagði húsfreyja, »þá finst mjer, að við ættum að
hafa hvítar tennur.«
»Já,,« sagði bóndi. »Það er ósamboðið okkur, sem
sköpuð erum í Guðs mynd, að dragast með rotn-
aðar matarleifar milli tannanna.«
Jón var nú sendur í búð að kaupa þrjá tann-
bursta og tannsápu, og eftir þetta burstuðu þau
tennurnar á eftir hverri máltíð.
Þegar þau komu út úr hreina húsinu og sáu allan
óþverrann úti í húsagarðinum, urðu þau alveg for-
viða. Þau litu hvert á annað og töluðu um, að þetta
stingi illa í stúf við hreina húsið.
»Þetta er eins og sorphænsni ættu hjer heima«,