Sólskin - 01.07.1932, Blaðsíða 48

46
svartar tennur og bletti á fingrum, eitra anclrúms-
loftið, til mikilla óþæginda fyrir þá, sem sjálfir
eru óspiltir af tóbakseitri, að maður tali ekki um
þá tóbaksmenn, sem hrækja og' spýta kring um sig,
eða kveikja í hlutum með tóbakseldi.
Einn af mörgum göllum tóbaksnautnar er sá, að
hún er slæmur vasaþjófur. Pó að ekki sje eitt nema
tíu aurum á dag, verða það á ái'i 36,50 kr., og sje
það 30 aurar daglega, verða það á annað hundrað
krónur árlega. En mörgum fer svo, að þegar þeir
eru búnir að venja sig á tóbak, verða þeir þrælar
nautnarinnai' og auka hana ár frá ári, þang-
að til þeir verða annað tveggja, að hætta, eða fá
veiki þá, sem nefnist nikótíneitrun. Þá: bætist það
við alt tóbaksverðið, að verða frá verkum og þurfa
að fá sjer dýra læknishjálp.
Af öllum þessum ástæðum er það heillaráð ung-
um mönnum, sem vilja leita sjer fjár og frama og
manndóms, að forðast tóbak. Það er auðsætt. Hitt
er hætta, að neyta þess, þótt í smáum stíl sje, því
að það er eins með tóbakið og sagt er urn kölska,
að sje honum rjettur litli fingurinn, tekur hann
höndina og loks manninn allan.
Annar óvinur.
Árið 1914, þegar hörmungar stríðsins mikla skullu
yfir, þá, varð flestum þjóðum það fyrst fyrir, að
setja lög og reglur, til þess að draga úr vínnautn.
Þetta gerðu þær vegna þess, að þær vissu, að vín-