Sólskin - 01.07.1932, Qupperneq 65

63
stálhörðu standbei’gi í möl, sand og leir, þótt hægt
fari.
Vindurinn er straumur í loftinu. Pótt Ijessi straum-
ur sje að jafnaði ekki eins veigamikill og straum-
arnir í sjónum, getur hann samt unnið kraftaverk,
•engu síður en áin og hafið. Pess er áður getið,
hvernig eldfjallaaska berst með vindum landa á
milli, svo að segja má, að vindurinn taki hluta af
einu landinu, og bæti við annað. Pá getur vindur-
inn feykt sandi og þurrum leir langar leiðir, skaf-
ið hóla og hæðir, en fylt upp lautir og- hvamma.
Auk þess, að vindurinn vinnur þannig beinlínis að
því að jafna landið og lækka, tekur hann einnig ó-
beinlínis þátt í starfi sjávarins og vatnanna. Hann
setur sjó og vötn í hreyfingu, hann er sá meistari,
sem byggir öldurnar, og hafstraumarnir eru meira
eða minna af hans völdum.
Island er að breytast. Pað er, endur fyrir löngu,
fætt inn í heiminn, sem afkomandi hinnar gömlu
brúar, sem einu sinni tengdi saman Evrópu og
Ameríku. Nú á tímum stendur það eins og voldugt
háfjallavígi, nyrst í Atlantshafi, en um framtíð þess
berjast tröllefld náttúruöfl, sem aldrei leg-gja vopn-
in niður, og aldrei láta af störfum. Pað ísland, sem
við búum á, er augnabliksmynd, sem aldrei hefir
verið til áður, og aldrei verður til seinna. Ef við
viljum reynast fullkomlega sannorð, verðum við að
játa það, að ísland er öðru vísi nú, en á »Ingólfs
dögum.« Margar ár hafa breytt farvegi síðan, mörg
hraun, sem þá voru ber og- nakin, eru nú hulin