Faxi - 01.12.1984, Qupperneq 36

Hilmar Eyberg rekur búmannsraunir sínar og slær á létta strengi
Eins og fram kom í
síðasta tölublaði er
Hilmar Eyberg, rafvirki
og fjáreigandi, að hætta
fjárbúskapnum, en
hann er eini maðurinn,
sem haft hefur kindur í
Keflavik undanfarin ár.
Af þessu tilefni varð
til eftirfarandi frásögn
síðasta fjárbóndans í
Keflavík og gefum við
honum nú orðið.
K.A.J.
Það er rétt að ég mun vera síðasti
maðurinn, sem er með kindur í
Keflavík, á þeim forsendum náttúr-
lega að kindahald hefur verið bann-
að hér í ein 20 ár, en kindurnar hef
ég verið með hér samt sem áður, þó
að vísu lengst af norðan við Grófina
utan gömlu landamerkja Kefiavík-
ur.
Ég hef komið með kindurnar
hingað á haustin, eftir að þær komu
af fjalli og fariö með þær á afrétt á
vorin, eftir að þær voru bornar. En
leyfi hef ég haft til að reka kindurn-
ar á fjall með Grindvíkingum.
Ég er alinn upp við
búskap á Akureyri
Það mun hafa verið árið 1966,
sem ég hóf minn kindabúskap
hér. Þá keypti ég 12 kindur af
færeyskum manni, Níels Peder-
sen, sem heima átti í Grindavík.
Árið eftir keypti ég svo af honum
12 kindur til viðbótar. Þar næsta
ár jók ég svo enn við fjárstofninn.
Skipti ég þá við Hans Magnússon
í Reykjavík á hesti, sem ég átti og
20 ám. Hans þessi var þá orðinn
fullorðinn og var að hætta kinda-
búskap. Reykjavíkurkindurnar
reyndust mér vel og út af þeim
fékk ég besta fjárstofninn, urðu
þær allar tvflembdar hjá mér
fyrsta árið utan ein, sem varð þrí-
lembd. En eríiðar voru þessar
kindur mér, vegna þess að þær
leituðu stíft í heimahagana.
Fyrstu ÍJögur árin var ég með
kindurnar í kofa, sem ég byggði
mér skammt frá bæjarskemm-
unum svokölluðu, við veginn upp
að Turnerhliði. Þaðan fiutti ég svo
með aðstöðu mína á túnið hans
tengdaföður míns, Jóns heitins
Brandssonar, norðan við Grófina
hér úti á Bergi og þar hef ég verið
með kindurnar síðan. Þegar þetta
var hafði Jón, nokkrum árum áð-
ur, fargað kúm sínum, en hann og
Helga heitin Geirsdóttir voru þau
síðustu, sem hér ráku kúabú-
skap. Túnið ræktaði Jón sjálfur
og fékk ég að nytja það eftir að
hann hætti sínum búskap. Hef ég
reynt að halda túninu vel við, því
ekki er nú of mikið af grænum
blettum hér.
Eg er nú alinn upp við búskap á
Akureyri og hef ég haft mjög mik-
ið gaman af kindunum. En nú er
alveg fyrir þetta tekið og hér er
ekki hægt að vera við þetta leng-
ur. Aðstaðan var nú engan veginn
nógu góð oft á tíðum, erfiður
vatnsburður og húsakosturinn lé-
legur. Maður hefur svo fundið
það ár frá ári, að andúðin gegn
þessu hefur aukist.
Hins vegar hef ég nú alltaf talið
það hálft í hvoru menningarmál
að bæjarbörnin ættu þess kost að
geta séð og helst umgengist
skepnur og þessari skoðun minni
hef ég hiklausl komið á framfen
við suma af ráðamönnum bæjar-
ins.
Farþegarnir
voru kindur
Að sjálfsögðu hef ég þurft að na
í mínar kindur í réttir, eins og alhr
fjáreigendur gera. Þær hal'a verið
fluttar á ýmiss konar farartækj-
um, svo sem vörubílum, jeppum,
aftaníkerrum og jafnvel inni 1
drossíum.
Ég hef verið sektaður af lögreglu
fyrir að vera með of marga far-
þega og aka of hratt, en farþegarn-
ir voru kindur en ekki menn.
Nánar til tekið atvikaðist þetta
þannig að ég hafði fengið boð um
HITAVEITA
SUÐURNESJA
óskar Suöurnesjamönnum
gleðilegra jóla
og farsœldar ó komandi óri,
og þakkar viöskiptin
d órinu sem er aö líða
HITAVEITA SUÐURNESJA
BREKKUSTlG 36, NJARÐVÍK
292-FAXI