Faxi - 01.03.1988, Blaðsíða 16

MINNING
Ólafur A. Þorsteinsson
Framkvæmdastjóri
Fæddur 5. ágúst 1914
Dáinn 18. febrúar 1988
Aðfaranótt 18. febrúar andaðist á
heimili sínu Ólafur Þorsteinsson,
fyrrum íramkvæmdastjóri Olíu-
samlags Keflavíkur og nágrennis.
Með Olafi er horfinn af okkar lífs-
sviði einn af allra mætustu sonum
Keflavíkurbæjarfélags.
Ólafur fæddist í Keflavík 5. ágúst,
sonur þeirra merkishjóna Þorsteins
Þorvarðarsonar fiskmatsmanns og
konu hans, Bjargar Arinbjamar-
dóttur. Þorsteinn faðir hans var áð-
ur áraskipaformaður og skipstjóri á
fyrsta vélbát sem gerður var út frá
Keflavík. Hét bátur sá Júlíus.
Ólafur var yngstur þriggja
bræðra. Eldri vom Friðrik og Ari
Kristinn. Ólafur gekk í bamaskóla í
Keflavík. Fimmtán ára hóf hann
nám í Flensborgarskóla í Hafnar-
firði og bjó þá ásamt nokkmm öðr-
um unglingum á neðri hæð hjá
skólastjóranum. Hann kom ein-
ungis heim um jól og páska. Að fara
oftar heim þótti of dýrt. Þá kunni
fólk að spara. Ólafur var algjör
reglumaður alla ævi.
Sama ár og Ólafur missti móður
sína, 1930, hóf hann nám í Versl-
unarskólanum. Á sumrin vann
hann heima, einkum við fiskvinnu.
Hann útskrifaðist úr Verzlunarskól-
anum að þrem vetmm liðnum,
1933, og fór að vinna skrifstofustörf
með eldri bræðmm sínum.
Nú tóku strax að hlaðast á Ólaf
ýmis félagsstörf. Hann gekk í
Ungmennafélagið og var í stjóm
þess í mörg ár. Félagið hafði forystu
um byggingu Sundlaugar Keflavík-
ur og unnu félagamir mikla sjálf-
boðavinnu. Síðar var byggt yfir
sundlaugina og segja má að hvert
verkið ræki annað í félagsmálum.
Að hveiju sem Ólafur gekk fylgdi
honum mikill starfskraftur og hann
unni sér ekki hvíldar fyrr en hvert
mál var komið í höfn. Hann var
kosinn í bæjarstjóm Keflavíkur og
var m.a. í nefnd er aflaði fjár fyrir
sjúkrahúsið. Hann var formaður
stjómar Sérleyfisbifreiða Keflavík-
ur og þá er rætt var um byggingu
húss fynr þá starfsemi var deilt um
hvort byggja ætti stórt og vandað
hús, sem var tillaga Ólafs, eða lítið
hús sem nægði til afgreiðslu. Fallist
var á tillögu Ólafs og húsið byggt.
Þar em nú m.a. til húsa skrifstofur
bæjarstjómar Keflavíkur.
Ólafur var aðaldriftarmaður að
stofnun byggðasafns. Vann hann í
áratugi að söfnun muna og mynda
og hefur bjargað þar miklum verð-
mætum. Hann var einn af stofnend-
um Sálarrannsóknarfélagsins og í
stjóm þess félags. Hann var einnig
einn af stofnendum Lionsklúbbs
Keflavíkur. Hann var lengi í hópi
ábyrgðarmanna við Sparisjóð Kefla-
víkur. Ólafur var endurskoðandi
Olíufélagsins hf. í Reykjavík um
langt tímabil.
Þótt margt sé nú upptalið af störf-
um Ólafs er þó enn ónefnt það sem
kalla mætti hans aðal lífsstarf, en
það vom störf hans í þágu Olíusam-
lags Keflavíkur og nágrennis. Olíu-
samlag Keflavíkur og nágrennis var
stofnað 31. október 1938. í fyrstu
stjóm þess vom kosnir ég undirrit-
aður, Karvel Ögmundsson, formað-
ur, Þorgrímur St. Eyjólfsson, gjald-
keri og Elías Þorsteinsson. Þessi
stjóm starfaði í nærfellt 30 ár. Fyrsti
og eini starfsmaður í byijun var
Olafur Þorsteinsson, ráðinn 1.
febrúar 1939, um leið og félagið hóf
starfsemi. Það var gæfa hins ný-
stofnaða félags að njóta starfskrafa
þessa afburða duglega, reglusama
og fjölhæfa forstjóra sem Ólafur var.
Á þessum byijunarámm vom
mörg ljón á vegi þótt búið væri að
stofna félagið. Stríðið braust út og
við stjómarmenn urðum að sæta
afarkostum með kaup á olíu frá þá-
verandi olíufélögum, BP og Shell.
Töldu forstjórar þeirra félaga sig
ekki hafa rétt til að selja olíusamlög-
um olíu. Loks tókst fyrir milligöngu
Gísla Johnsen í Vestmannaeyjum
að fá olíu með skipum frá Hollandi.
Dugði sú olía í eitt ár. Síðan urðum
við að lúta því að skrifa undir nauð-
ungarsamninga við forstjóra BP og
Shell er gilda skyldu þar til sex
mánuðum eftir stríðslok. Þeir kostir
er okkur vom gerðir vom svo þröng-
ir að talið var allt að því vonlaust að
hægt yrði að drífa félagið við þau
skilyrði og sama gilti um Olíusam-
lag Vestmannaeyinga. Við fengum
aðeins 54 krónur pr. tonn í allan
dreifmgarkostnað og alla starfsemi
félagsins. Það var fyrst og fremst
fyrir ffábæran dugnað, útsjón,
hagsýni og sparsemi okkar unga og
tápmikla framkvæmdastjóra, Ölafs
Þorsteinssonar, að okkur tókst að
starfrækja félagið og halda saman
okkar góðu félögum sem sýndu
mikinn félagsþroska yfir þetta sjö
ára erfiða tímabil. Þegar við losnuð-
um undan okkar nauðungarsamn-
ingum eftir stríðið hafði Vilhjálmur
Þór, forstjóri Sambands íslenskra
samvinnufélaga, beitt sér fyrir
stofnun nýs olíufélags með þátttöku
félaga og einstaklinga frá öllum
landshlutum. Það var Olíufélagið
hf. Við gerðumst þá hluthafar í því
félagi með 9% hlutafé og sama gerðu
Vestmannaeyingar.
Strax á fyrsta ári gjörbreyttist að-
staða okkar til hins betra. Hagur
Samlagsins fór batnandi ár ffá ári og
veitti góða og síaukna þjónustu,
bæði til útgerðar og húshitunar um
byggðir Suðumesja. Okkar ágæti
ffamkvæmdastjóri, Ólafur, sýndi
ávallt sömu hagsýni og sparsemi
jafnt í meðlæti sem í mótlæti. Olíu-
samlag Keflavíkur og nágrennis er í
dag eitt af fjárhagslega sterkustu
félögum á Suðumesjum. Auk ann-
arra eigna á það nú um 26 millj.
krónur í hlutafé Olíufélagsins hf. í
Reykjavík. Eftir hálfrar aldar þjón-
ustu er sem öllum þyki vænt um
þetta félag, jafnt viðskiptavinum
sem svokölluðum eigendum þess.
Þegar Óláfur hafði verið fram-
kvæmdastjóri Samlagsins í 42 ár,
óskaði hann eftir að hætta sem
framkvæmdastjóri og var ráðinn
Guðjón Ólafsson útgerðarmaður í
hans stað. Ólafur starfaði áffam á
skrifstofu Samlagsins og átti hann
að baki 49 ára starfstímabil í þágu
þess félags er hann dó. Hann hafði
nýlokið við að ganga frá öllum
reikningum tilbúnum til að leggja
þá fyrir aðalfund síðasta kvöldið
sem hann lifði.
Árið 1940 giftist Ólafur Hallbem
Pálsdóttur. Það var hamingjudagur
í lífi Ólafs að eignast þessa stór-
glæsilegu og góðu konu. Þau hafa
verið lífsfömnautar í nær hálfa öld.
Hallbera er dóttir Páls Jónssonar
frá Hvammi í Kjós og konu hans,
Vigdísar Jónsdóttur ffá Brekkuhól í
Borgarfirði. Páll faðir Hallbem var
vélsmiður og sökum hæfileika hans
vom honum falin hin vandasöm-
ustu verk, m.a. setti hann upp
þokulúður á Dalatanga sem leið-
beindi skipum um áratugi.
Þau Ólafur og Hallbera hófu bú-
skap á Vallargötu 22 í Keflavík en
árið 1964 fluttu þau á Túngötu 19 og
hafa búið þar síðan í návist bama og
bamabama. Auk heimilisstarfa og
uppeldis bama hefur Hallbera
sungið í kirkjukór Keflavíkur í 44
ár. Það er því æði mikið sem þessi
hjón hafa sameiginlega lagt af
mörkum til menningarþroska
Suðumesjamanna. En sá er miklu
fómar og sáir hinu góða sæði getur
vænst mikillar uppskem.
Þau Ólafur og Hallbera hafa notið
mikillar hamingju heimilislífs í
fjömtíu og átta ára farsælu hjóna-
bandi. Þau hafa eignast þrjú böm,
tvær dætur og einn son og 12 bama-
böm. Þau hafa notið þeirrar gæfu
sem mest er talin, að njóta bama-
láns. Elsta dóttir þeirra, Björg,
104 FAXi