Faxi - 01.03.1988, Blaðsíða 47

MINNING
Jóna G. Eiríksdóttir
Keflavík
Fædd 9. nóvember 1908 Dáin 21. janúar 1988
Elskuleg mágkona mín, Jóna
Guðrún Eiríksdóttir, andaðist á
heimili sínu 21. janúar. Um nokkurt
skeið átti hún við vanheilsu að
stríða en hafði þó jafnan fótavist.
Andlátið bar að eins og á ljósi væri
slökkt.
Milli vina og vandamanna var hún
ætíð kölluð Gulla og verður svo gert
hér.
Gulla fæddist á Stokkseyri 9. nóv-
ember 1908. Foreldrar hennar voru
Margrét Jónsdóttir, af kunnri og
fjölmennri Reykjavíkurætt, og
Eiríkur Eiríksson ffá Djúpavogi.
Eiríkur lærði bakaraiðn í Noregi og
beið Maigrét hans í festum á með-
an. Við heimkomuna gengu þau í
hjónaband og réðst hann síðar bak-
ari til Kaupfélagsins Ingólfs á
Stokkseyri 1905. Á Stokkseyri
fæddust böm þeirra fjögur, en þau
vom Eiríkur Karl, rafvélameistari,
1905, Gulla 1908, Ragnheiður 1915,
og Ólöf 1918, en hún dó 1971. Bú-
seta þeirra á Stokkseyri stóð til 1925
eða í 20 ár.
Árið 1909 var Landsíminn lagður
til Stokkseyrar og var Eiríkur bak-
ari ráðinn fyrsti stöðvarstjóri en fað-
ir hans, Eiríkur Eiríksson eldri, sá
að mestu leyti um daglega þjón-
ustu. Gulla, sem bæði var greind og
bráðþroska, hljóp oft síðari árin þar
í skarðið í forföllum afa síns við
símaafgreiðsluna.
Auk foreldra Eiríks fluttust tveir
bræður hans til þeirra, Tfyggvi, sjó-
maður sem dmkknaði ungur er bát-
ur hans fórst á Stokkseyrarsundi,
og Ásgeir, er varð kaupmaður, póst-
afgreiðslumaður og sveitarstjóri á
Stokkseyri um langt skeið eða þar
til hann féll frá.
Frá Stokkseyri flutti þau Margrét
ogEiríkurtilKeflavíkur 1925. Réðst
hann til Eyjólfs Ásbergs bakara og
kaupmanns og starfaði þar í nokkur
ár en flutti síðan til Hafnarfjarðar
þar sem hann vann enn að iðn sinni,
en þau hjónin tóku einnig við rekstri
Góðtemplarahússins, sem þau sáu
um þar til Eiríkur varð bráðkvadd-
ur í heimsókn á heimili Gullu og
Guðna Guðleifssonar á Hafnargötu
63 í Keflavík - á sama stað og Gulla
lést með svipuðum hætti þann 21.
janúar sl.
Á Keflavíkurárunum réðust örlög
og framtíð Gullu. Hún var lagleg
stúlka, stór og glæsileg, einkum
þegar hún bjó sig uppá og klæddist
íslenskum búningi. Þá sópaði að
henni, enda gáfu ungu sveinamir
henni óspart gaum og brátt hafði
Guðni Guðleifsson, einn af athyglis-
verðustu ungu mönnum staðarins,
fastnað sér hana. Þau gengu í hjóna-
band 7. júní 1930 og hafa því lifað í
hamingjusömu og farsælu hjóna-
bandi í nær 60 ár.
Þegar Gulla var að alast upp var
ekki almennt ráðist í langskólanám
þó að hæfileikar og geta væm fyrir
hendi - einkum átti það þó við um
stúlkur, þar sem atvinnutækifæri
þeirra vom þá ekki mörg. Það lá því
fyrir Gullu að stunda fiskverkun
vor og sumar en fara í vist að vetrin-
um. Þannig liðu unglingsárin þar til
að þau Guðni giftust og byggðu sér
framtíðarheimili á Hafnargötu 63.
Á þessum ámm var Guðni sjó-
maður og bifreiðarstjóri og framm-
ámaður í verkalýðsmálum, meðal
annars fyrsti formaður Verkalýðs-
og sjómannafélags Keflavíkur.
Fyrstu árin eftir stofnun heimilis
hélt Gulla áfram að stunda fisk-
verkunarstörf. Hún var mjög vel lið-
in af samverkafólki sínu, bæði
vegna dugnaðar og einnig var hún
glaðsinna og skemmtileg.
Þau Guðni og Gulla eignuðust
ekki böm, en eftir fárra ára sambúð
tóku þau bam, er fæddist á heimili
þeirra, af frændkonu hennar, í fóst-
ur, sem ólst upp hjá þeim hjónum
eins og eigið bam væri. Bima
(Bidda) Guðmundsdóttir mat þau
og virti sem ástkæra foreldra, og
vissulega vom svo böm Biddu
ömmuböm Gullu. Og ekki nóg með
það, heldur eignaðist vinkona
Biddu bam og fyrir hennar orð tók
Gulla drenginn þriggja daga gamlan
til viku vörslu. Sú vika er nú orðin
að 33 ámm. Það er öllum ljóst er til
þekkja að Marteinn er sem elsku-
legur og umhyggjusamur sonur
þeirra hjóna. Bæði Bima og Mart-
einn fengu eðlilegt og gott uppeldi
hjá þeim hjónum og eiga þeim mik-
ið upp að inna, enda bæði ættleidd.
Hjaitalag og fómfysi við kjörbömin
var þeim einlæg og ósvikin.
Þegar þau byggðu hús sitt á Hafn-
argötu 63 var það langt fyrir sunnan
byggðakjamann í Keflavík þó nú sé
það næstum í miðjum bæ. Sú
ákvörðun þeirra gefur nokkra mynd
af hugarþeli þeirra. Þau vom bæði
frekar hlédræg og hógvær en kröfð-
ust ekki mikils af samfélaginu. En
gestrisni þeirra og alúð var mikil við
ættingja og vini. 1 raun ljómaði and-
Ut Gullu ávallt af manngæsku —
hlýrri tilfinningu til allra er hún
umgekkst, ekki síst bama og ungl-
inga og annarra þeirra er leita
þurftu trausts hennar.
Þá segir það nokkra sögu að böm
undirritaðs og bamaböm kölluðu
hana eina ,,Gullu frænku“, þó af
mörgu væri að taka í því efni. Þau
Gulla og Guðni vom samtaka í að
búa sér og bömum sínum friðsælt
og gott heimili og gestum var þar
ávallt tekið fagnandi, enda vom þau
bæði vinfóst, traustir og tryggir vin-
ir vina sinna.
Milli Gullu og systkina hennar
vom alla tíð sterk vináttubönd, er
ég naut vegna Ragnheiðar konu
minnar. Fyrir þau og öll okkar
kynni í hálfa öld þakka ég. Þau hafa
verið okkur hjónum mikils virði.
Guðna og fjölskyldu flyt ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Jón Tómasson
Hún Gulla frænka var alltaf svo
stór og heit, elskuleg, létt og
skemmtileg. Frá því við fyrst mun-
um eftir okkur var Hafnargata 63 í
Keflavík nálægt miðpunkti tilvem
okkar. Þar áttu heima Gulla frænka
og Guðni.
Það var svo einstaklega notaleg og
hlýleg tilfinning að heimsækja þau.
Húsið sjálft var svo fallegt. Það naut
sín vel á homlóðinni við Hafnargötu
og Heiðarveg. Grár skeljasandurinn
glitraði eins og silfur á veggjum
þess.
Garðurinn var alltaf vel hirtur og
snyrtur. í risastómm kartöflu- og
grænmetisgarðinum var hægt að
fela sig undir rabbarabarablöðun-
um á stærð við fílseyru. Vel klipptir
trjámnnar, páskaliljur og marglit
blóm fóm vel við snöggslegið dökk-
grænt grasið.
í innkeyrslunni að bflskúmum
stóð gamli Mosksvitsinn hans
Guðna, fallegur í laginu, gljáandi
grænn og svartur með stómm kúpt-
um hjólkoppum, sem gaman var að
spegla sig í.
Útihurðin, með útskomum tré-
listum og kringlóttum glugga með
lituðu gleri var tignarleg eins og fal-
legustu kirkjuhurðir. Það var alltaf
svo heitt og notalegt að koma þar
inn. Stóm skáphurðimar í forstof-
unni vom líka með útskomum list-
um og listilega vel málaðir. Mjói, hái
ofninn í forstofunni milh eldhús-
hurðarinnar og stofuhurðarinnar
var eins og húsvörður — maður varð
FAXI 135