Faxi - 01.03.1988, Blaðsíða 17

starfar sem skrifstofustúlka hjá
Olíusamlaginu. Hún er gift As-
mundi Sigurðssyni vélsmið. Þau
eiga fimm syni er heita Olafur,
Sigurður, Stefán, Sverrir og Ari
Páll. Næst er Sigrún hjúkrunar-
kona, gift Berki Eiríkssyni skrif-
stofustjóra hjá bæjargófgeta. Þau
eiga þrjá syni er heita Eiríkur,
Starkaður og Styrmir. Yngstur er
Þorsteinn efnafræðingur, vinnur hjá
Sjöfn á Akureyri, giftur Katrínu
Guðmundsdóttur. Þau eiga fjórar
dætur er heita Sólveig, Halla, Stella'
og Maris. Þau Ólafur og Hallbera
hafa notið í ríkum mæli ástúðar
bama, tengdabama og bamabama.
Ólafur var mikill trúmaður og
treysti á framhaldslíf á æðri lífssvið-
um. Þegar við nú nemum staðar við
lok ævibrautar Ólafs birtist sú
mynd hugans af lífsstarfi hans sem
er björt og fögur. Við sjáum hinn
hógværa og prúða athafna- og
drengskaparmann, sem vildi hvers
manns vanda leysa og leggja gott til
allra framfaramála. Þótt nú skilji
leiðir um stundarbil trúi ég því að
hugur mannsins búi yfir orku sem
líkja má við sendistöð og að sérhver
bæn okkar fyrir dánum ástvinum
og vinum og sérhver kærleikshugs-
un leiti þeirra um óravíddir eilífra
lífssviða, uns fundin er sú sál er afli
hugans er beint til. Einnig trúi ég að
endurvarp þeirrar kærleiksorku er
við sendum komi til okkar aftur
sem bergmál frá þeirri sál er við
sendum kærleikshugum okkar til
og skapi okkur andlega vellíðan.
Eg votta konu Ólafs, bömum og
bamabömum og öllum aðstand-
endum og vinum innilega samúð.
Karvel Ögmundsson
Hinn 18. febrúar s.l. andaðist að
heimili sínu Túngötu 19a hér í bæ
Ólafur A. Þorsteinsson fyrrverandi
formaður Byggðasafns Suðumesja,
Keflavík. En hann var jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju 27. febrúar s.l.
Ólafur var borinn og bamfæddur
Keflvíkingur, fæddur og uppalinn í
elsta núverandi íbúðarhúsi Kefla-
víkur, „Þorvarðarhúsi" sem byggt
var um 1880, af Þorvarði Helgasyni
beyki hjá Duusverslun, en hann var
föðurafi Ólafs. Síðar var það hús
kennt við Íshússtíg og var þá nr. 7,
en er nú Vallargata 28.
Foreldrar hans vom Þorsteinn
Þorvarðarson sem fæddur var í
Keflavík 24. maí 1872 dáinn þar 8.
apríl 1957, Helgasonar beykis.
Þorsteinn stundaði jöfnum höndum
verslunarstörf og sjómennsku, og
kona hans Björg Arinbjamardóttir
stórbónda í Tjamarkoti í Innri-
Njarðvík Ólafssonar.
Ólafur lauk verslunamámi við
Verslunarskóla íslands og lauk
þaðan prófi 1934. 1938 var Olíu-
samlag Keflavíkur stofnað og varð
Ólafur strax starfsmaður hjá því og
forstjóri þess í 42 ár. Þá sat hann í
bæjarstjóm Keflavíkur 1950—54, og
hann var um árabil formaður Sér-
leyfisbifreiða Keflavíkur. Einnig var
hann gjaldkeri í stjóm Ungmenna-
félagi Keflavíkur 1936-1942, og
einn helsti baráttumaður fyrir bygg-
ingu sundhallarinnar hér í Keflavík,
en félagið byggði sundlaugina að
mestu í sjálfboðavinnu 1938 og
1939, og afhentu síðan Keflavíkur-
hreppi til eignar.
Ég vil minnast hans hér í upphafi
fundar, þar sem enginn hefur unnið
byggðarsafninu meira en Ólafur, og
sennilega væri safnið aðeins svipur
hjá sjón ef hans dugnaðar hefði ekki
notið.
Hann var í Byggðarsafnsnefnd
U.M.F.K. strax í upphafi þegar hún
var stofnuð upp úr 1940, og barðist
ásamt Helga S. Jónssyni og fleiri
áhugamönnum fyrir stofnun þess.
Hann hófst fljótt handa um söfnun
sögulegra þátta héðan úr sveitarfé-
laginu, bæði með hljóðupptökum á
viðtölum við aldraða íbúa og með
myndatökum, bæði ljósmynda og
kvikmynda. Síðar þegar Keflavík-
urbær yfirtók til varðveislu og
áframhaldandi uppbyggingar safn-
muni þá sem safnast höfðu var Ólaf-
ur áfram í byggðarsafnsnefnd, lengi
sem formaður, og átti hann stóran
þátt í því að hús það sem nú hýsir
safnið var gefið til þeirra hluta, en
safnið var þar opnað 17. nóvember
1979.
Mestur hluti mynda þeirra sem
hér eru á safninu eru alfarið unnar
af Ólafi, allt í sjálfboðavinnu og
aldrei neitt tekið fýrir þá vinnu, svo
er einnig með mikinn fjölda af
myndum sem enn eru geymdar á
filmum í filmusafni safnsins. Ólafur
heimsótti eldri borgara, fékk heim-
ilis albúm þeirra lánuð og myndaði
upp úr þeim, allt það sem hann taldi
að sýnt gæti uppgang og vöxt stað-
arins. Nefna má sérstaklega þann
hluta safnsins sem sýnir íbúa Kefla-
víkur 1920 og hús þau er þá voru
hér, og víða má rekja ættarsögu þess
fólks í myndum til vorra daga, og
mun slíkt safn vera einsdæmi hér á
landi, en hugmyndin var og er, að
halda þeirri sögu áfram og ef undir-
tektir fengjust einnig með hin önnur
sveitarfélög hér í nágrenninu að
gera þeim sömu skil.
Auk ofangreindra starfa lagði
hann ffam ómælda vinnu ásamt
þeim öðrum samstarfsmönnum
hans við uppsettningu safnsins og
verða þau störf öll seint fullþökkuð,
og gefa framtíðinni ferska og mikla
fræðslu um fortíð sína.
Samstarf mitt við Ólaf í Byggðar-
safnsnefnd varð tæp 25 ár, minnist
ég alls þess tíma með þakklæti þeg-
ar ég lít til baka og um leið trega að
hans skuli ekki njóta lengur við.
Um leið og ég fyrir hönd safh-
stjómar votta konu hans, bömum
og öðmm aðstandendum samúð, vil
ég biðja stjómarmenn að rísa úr
sætum og votta Ólafi virðingu sína.
Guðleifur Sigurjónsson
MINNING
Sólrún Vilhjálmsdóttir
Keflavík
Fædd 10. október 1905
Dáin 20. mars 1988
Að kvöldi sunnudagsins 20.
mars sl. lést Sólrún í sjúkrahúsinu
í Keflavík eftir 5 vikna sjúkralegu
— hún var búin að vera sjúklingur
í nokkur ár - en nú er hvíldin
komin og þakklæti efst í huga eftir
langa og farsæla ævi.
Sólrún var fædd í Keflavík, dótt-
ir hjónanna, Guðnýjar Magnús-
dóttur og Vilhjálms Bjamasonar,
en var alin upp í miklu ástríki
móðursystur sinnar Sólrúnar
Magnúsdóttur og Þórðar Þorkels-
sonar manns hennar. Sólrún var
æskuvinkona móður minnar og
minntist hún oft á samveru „sam-
lokanna" þriggja, en þær vom
Rúna, Gunna og Milla, þá vom
þær „stjörnurnar" í Keflavík og
mikið gaman að vera til, allar byrj-
uðu þær ungar að syngja í kirkju-
kórnum í Keflavíkurkirkju, Rúna
og Gunna í sópran, en mamma í
millirödd.
Já, þær voru líka í Ungmenna-
félaginu og störfuðu þar af krafti
og margar myndir eru til af ferða-
lögum, ,austur yfir fjall“ sem farið
var með ,,boddý-bílum“ og allar
voru stúlkurnar klæddar upphlut
- þeirra tíma spariföt.
Rúna eignaðist son, Hilmar, með
Gunnar Sigurfinnssyni, indælan
pilt sem dó langt um aldur fram
aðeins 24 ára, það var þungur
harmur yfir Rúnu, en þá sem fyrr
naut hún aðstoðar síns góða eigin-
manns Péturs Benediktssonar, en
þau giftu sig 14. október 1944. Þá
upphófst hamingjuskeið Rúnu
sem stóð í 44 ár — hjónaband
þeirra var farsælt og gleðiríkt og
gott var að koma á fallega heimilið
þeirra, sem þau voru svo samhent
um að gera hlýtt, bjart og fagurt.
Þegar heilsu Rúnu tók að hraka,
hætti Pétur að vinna, svo hann
gæti verið heima og létt undir með
henni, þau áttu fallegan sumar-
bústað fyrir austan, sem var
þeirra paradís og síðastliðiö sum-
ar gat hún notið þess að vera þar í
3 vikur og þaðan kom hún ánægð
og hressari.
En nú er hvíldin komin, langri
farsælli ævi er lokið, nú er hún
komin í vinahóp, búin að hitta
Hilmar sinn aftur í nýjum heim-
kynnum.
Kæri Pétur, söknuður þinn er
mikill, en minningin um góðan og
ástríkan lífsförunaut mildar sárin.
Guð blessi minningu Rúnu Vil-
hjálms, hvfli hún í friði.
Jóhanna Kristinsdóttir
FAXI 105