Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Blaðsíða 63

IÐUNN
Jólaminning.
57
það með sjálfum mér, að þessi nemandi minn hafði alveg
rélt fyrir sér. Sigursögur, slíkar sem þessar, eru eigi nýjar
á þessari jörð, þó að þær gerist með ýmsum hætti. Og
margar þeirra gerast svo, að við veitum þeim enga
athygli, ef til vill veit ekki sigurvegarinn sjálfur, hversu
dýrðlegan sigur hann hefir unnið. En hver helgisögn á
sér að baki einhverja sigursögu, sem höfundurinn hefir
annaðhvort lifað eða skilið. Þetta lærði eg fyrst og skildi
af stíl nemanda míns.
En hver helgisaga leggur til efni í þá næstu. Þetta
er önnur ástæðan til þess, að allar helgisögur eru líkar;
hin er sú, að öll erum við gerð úr líku efni. En því
hefi eg sagt ykkur frá þessari minningu, að hún hefir
orðið mér ljósast vitni þess, hvernig ein helgisögnin
verður efni í þá næstu og um leið um hið eilífa gildi
okkar fegurstu og mestu helgisagnar: jólasögunnar, jóla-
hátíðarinnar. Eg vona að eg særi ekkert ykkar með því
að kalla jólin, og það sem bak við þau stendur, helgi-
sögu, þegar ykkur verður það ljóst, að helgisagnirnar
eru sannar að öðru en búningnum.
Hitt þykir ef til vill fulldjarft, að eg dreg línuna milli
jólabarnsins og sveinsins í Vengarn, sem á sögu glæpa-
mannsins að baki sér. Eg veit það, að Öldum saman
hefir verið reynt að halda persónu Krists fyrir ofan
þenna orustuvöll góðs og ills og festa þá trú, að frá
upphafi hafi hann ekkert átt, nema það, sem var gott,
og engri baráttu þurft að berjast við sjálfan sig. Eg játa
það hiklaust, að eg hefi engan trúnað á þetta lagt, og
eg hefi þózt finna þeirri skoðun minni stað í sjálfum
guðspjöllunum: »Enn tekur djöfullinn hann upp á ofur-
hátt fjall og sýnir honum öll ríki heimsins og dýrð
þeirra og sagði við hann: Alt þetta mun eg gefa þér,
ef þú fellur fram og tilbiður mig. Þá segir ]esús við