Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Blaðsíða 48

42
Konungssonurinn Hamingjusami.
IÐUNN
röðum á bökkum Nílar, og veiða gullfiska með nefjun-
um; hún sagði honum af konungi mánafjallanna, sem er
hrafnsvartur eins og íbenviður og dýrkar stóran kristall.
— »Svala mín litla, elskuleg«, mælti Konungssonur, »þú
fræðir mig um undursamlega hluti, en undursamlegra en
alt annað eru þjáningar mannanna, karla og kvenna;
enginn leyndardómur er eins mikill og þjáningin*.
Nú kom snjórinn og með snjónum frostið. Veslings
litlu svölunni varð altaf kaldara og kaldara, og loks
kom að því að hún bjóst við dauða sínum. Það var rétt
svo að hún hafði krafta til að fljúga upp á öxlina á
Konungssyni. — »Vertu nú sæll, elsku Konungssonur;
viltu lofa mér að kyssa á hönd þér?« — »Mér þykir
vænt um að þú skulir nú loksins komast af stað til
Egyptalands, svala mín Iitla, en þú verður að kyssa mig
á munninn, því að eg elska þig«. — »Ferðinni er ekki
heitið til Egyptalands; eg er á leiðinni inn í Hús Dauð-
ans. Dauðinn er bróðir Svefnsins, er ekki svo?« Og
hún kysti Konungssoninn á munninn og datt niður dauð
að fótum hans. I sama bili heyrðist einkennilegur smell-
ur innan í líkneskinu, líkt og eitthvað hefði brostið. Blý-
hjartað hafði hrokkið sundur í tvent.
Næsta morgun var borgarstjórinn á gangi fram hjá
líkneskinu, og með honum bæjarfulltrúarnir. Varð borg-
arstjóra þá litið á líknéskið. »Hamingjan góða! að sjá
þetta, hvað Konungssonurinn Hamingjusami er tötraleg-
ur útlits. Rúbíninn er horfinn úr sverðinu hans og
augnalaus er hann. Eg er nú alveg hissa, hann lítur
litlu_betur út en beiningamaður«. — »Litlu 'oetur en
beiningamaður«, átu bæjarfulltrúarnir upp, því að þeir
voru altaf á sama máli og borgarstjórinn. — »Og hér
liggur dauður fugl við fætur honum, ekki ber á öðru.
Við verðum að gefa út auglýsingu um það, að fuglum