Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Blaðsíða 94

88
Rilsjá.
IÐUNN
inu írlandi, sem hlýtur þau illu örlög, að verða frilla heiðins
höfðingja hér norður í fásinninu. Þá vil eg nefna „Alfana í Tungu-
stapa"; eru tveir síðari þættir þess beztir.
Jóhannes er snillingur í því, að greypa forn viðlög og setning-
ar inn í kvæði sín, svo alt virðist af sama bergi brotið. Orðsnjall
er hann mjög og faguryrður; þó skýzt honum á stundum. Osmekk-
Iegt er að láta náttúruna „nöldra með náköldum æðaslögum" (bls.
97), og óviðkunnanlegt að tala um að „verma hjartastað11 ein-
hvers (bls. 112).
Jóhannes er tilfinningaauðugur og skilur vel skaphöfn manna.
Bjartsýnn er hann og samúðarfullur. En honum er ljóst, að ekki
fer gifta eður vangifta hér í heimi eftir verðleikum:
Margur fær þó maður breyzkur
mikinn skamt af hlutnum bezta.
Einkisnýtur úrtýningur
öðlast stundum heimslán mesta.
jjóhannes yrkir auðsæilega af innri þörf. Það verður varla sagt,
að kvæðin yfirleitt séu stórfengleg. Skáldið kemur fram sem barnið
bljúga, er ógnar hamfarir höfuðskepnanna og baráttan á leikvelli
lífsins. Sjaldan er bitið á jaxl eða bölvað í hljóði.
Mun bókin Ijóðvinum kærkomin.
Krístín Sigfúsdóttiv: Óskastundin.
Skáldkonan Kristín Sigfússdóttir er þegar orðin landskunn fyrir
sögur sínar og leikrit. Kom fyrsta bók hennar, „Tengdamanna", út
1923. Síðan hefir hver bókin rekið aðra: „Sögur úr sveitinni",
„Gestir" og nú síðast leikritið „Óskastundin".
Kristín er húsfreyja í sveit; en ekki virðast búsumsvifin hamla
henni frá að rækja hugðarefni sitt, skáldskapinn. Er hún óvenju
starfhæf og mikilvirk. Hún er eigi skólalærð. Hefir hún eigi verið
borin á höndum, heldur átt við alla þá örðugleika að búa, sem
títt er um fátækt sveitafólk. Sjást þess Ijós merki, hve sveitamenn-
ing vor er lífseig. En hætt er við að ómenning sjóþorpanna kæfi
hana niður von bráðar, ef ekki verður hafist handa til viðreisnar
sveitunum. — I þessu sambandi get eg ekki látið hjá Iíða að geta
ummæla próf. Sig. Nordals í Iðunni 1925, bls. 7Ú, þar er honum
farast svo orð: