Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Blaðsíða 51

IÐUNN
Dalamær.
45
Þarna — þarna er hún,
þrek og mýkt í spori.
Létt og frjálsleg fer hún,
fagnar sól og vori.
Lausir lokkar falla,
leika sér við blæinn,
þegar sumarsólin
sígur niður í æginn.
Læðist hún í lautu,
legnt við blómin talar.
Alfar kinka kolli,
kankvís lækur hjalar,
hvíslar Ijúfu Ijóði,
lindin hlær og skvettir.
Foss í fjarska dunar,
faðminn hliðin réttir.
Vafin fjallafaðmi,
fóstrun væra hlýtur.
Líkt og blómabikar
bjarma vorsins nýtur. ■
Hún á ungdómsærslin,
eldmóð djarfra vona.
Hún er æskuengill,
alfrjáls tignarkona.
Dalamær á drauma.
Dögg á stráin hnígur.
Frá engUbjörtum barmi
bænarandvarp stígur: