Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Blaðsíða 56

50
Ljósið í kletfunum.
IÐUNN
»Hver segir það?«
»Begga, hún segir að þú hafir séð það — líka«.
Amma þagði lengi.
»Eru sumir skygnir?«
Prjónarnir tifuðu og Ljótur beið affur lengi. Loks
mælti amma:
»Sumum ber fleira fyrir augu en öðrum«.
»Begga sagði að þú værir skygn, amma«.
Gamla konan leit á Húnljót litla í gegn um rökkrið:
»]á, hún hefir heyrt fólkið vera að segja þetta. En
það er heldur ekkert ljótt, Ljótur minn. Eg hefi stund-
um séð ljós og þess háttar, en eg get ekki sagt þér
meira um það. Við, sem sjáum þetta, vitum varla hvað
það er, né hvers vegna við erum látin koma auga á
það«.
»En segðu mér samt eitthvað«.
»Eitthvað — já það held eg nú að eg ætti að geta,
Ljótur minn. En þú veizt að margar af sögunum, sem
eg segi þér í rökkrinu eru bara búnar til handa börn-
um, þær eru svo sem ekki allar sannar. Hefi eg nokk-
urn tíma sagt þér söguna af honum Þorsteini, sem huldu-
konurnar heilluðu inn í Kálfborgina?«
»Nei, það held eg ekki«.
»Hann fekk nú að sjá sitt af hverju hjá álfunum. Það
var ekki mjög dimt né amalegt inni í Kálfborginni:
Ljós á kerti ei logaði þar,
líkt var Fáfnis bóli;
húsið fríða birtu bar
bezt af einu hjóli“.
»Hvernig — af hjóli? Snerist eitthvert hjól þar inni?«
Húnljótur litli hafði ekki séð önnur hjól en á rokkunum
og þau snerust. Hvernig gat komið birta af hjóli?
Hann þrýsti sér ákaft að ömmu sinni. »Amma, amma!«