Frjáls verslun - 01.02.2003, Side 72

Fyrsti bíllrnn
r
Eg eignaðist minn fyrsta bíl þegar ég var 15
ára. Þetta var Willy's 47 módel. Sem sagt
jafnaldri minn,“ segir Eiríkur Grímsson,
skrifstofustjóri hjá Námsgagnastofnun. „Pabbi
átti þennan bíl en þegar hann fékk sér annan
nýrri þá tók því ekki að selja gamla skrjóðinn svo
að hann gaf mér hann. Við bjuggum í sveit og á
þeim tíma þótti nú ekki tiltökumál að bregða sér
á milli bæja þó að ökuskírteini vantaði. Þessi
jeppi var með svoköllu Kristinshúsi sem var úr
tré, en reyndar orðið ansi fúið þegar ég eignaðist
bílinn. Þess vegna lét ég setja blæju á gripinn
þegar ég var fluttur suður. Það var gert í þíla-
smiðju sem ég man nú ekki lengur hvað hét.
Mér fannst þetta magnaður bíll þegar blæjurnar
voru komnar á. Ég man líka að ég handmálaði
hann! Þennan bíl átti ég i nokkur ár, en fór svo
sem ekki á honum neinar svaðilfarir. Mest voru
þetta ferðir í Húnaver og á milli Norður- og
Eiríkur ekur nú á stórum jeppa en man þó eftir fyrsta bílnum! Suðurlands “HH
A leið til Montreal í Kanada, 1987.
rsti bíllinn minn var lítill ljós-
Iblár Honda Civic sem ég
keypti árið 1986,“ segir Hulda
Dóra Styrmisdóttír, framkvæmda-
stjóri hjá íslandsbanka. „Þá var ég
við nám í Bandaríkjunum, nánar
tíltekið í Brandeis University, rétt fyrir utan Boston. Bílinn fann ég í gegnum bílasmáaug-
lýsingablað og hann kostaði 800 dollara. Hann leit ekkert sérstaklega vel út, lakkið var
eitthvað skemmt, en ég man ennþá eftír þvi að mér fannst hann strax frábær að keyra.
Ég fór auðvitað líka með hann í skoðun áður en ég keypti hann - það reyndist allt vera í
lagi - og þau rúmu tvö ár sem ég áttí hann gekk hann eins og klukka. Þannig er það a.m.k.
í minningunni. Mér þóttí afskaplega vænt um litla bílinn minn enda veitti hann mér mikið
frelsi og auðveldaði lífið á margan hátt. Hann var notaður til að fara í innkaupaferðir í stór-
markað einu sinni í viku, inn til Boston við og við og í bíó og út að borða með vinkonum
mínum um helgar. Þegar kærastinn minn kom frá íslandi fórum við í lengri ferðir, þar á
meðal einu sinni til Montreal í Kanada. Sú ferð gekk afskaplega vel þrátt fyrir að bíllinn
kæmist ekki hratt og mikill snjór væri á leiðinni. Þegar ég fór aftur til íslands að loknu
námi keypti vinkona mín bílinn og hann reyndist henni líka vel.“ 33
Gekk eins
og klukka
Fínn bíll
Ljóska nokkur var að reyna að
selja bílinn sinn en gekk ekki
vel því hann var orðinn gam-
all og hafði verið ekið 300 þús-
und kílómetra. Hún trúði vin-
konu sinni fyrir vandamálinu og
sú sagði: „Ég get hugsanlega
aðstoðað þig. Farðu á verkstæði
tíl vinar míns, segðu honum að
ég hafi sent þig og hann breytir
fyrir þig kílómetratölunni í 50
þúsund km.“
Ljóskan gerði það og
nokkrum dögum seinna hitti
hún aftur vinkonu sína sem
spurði hvort hún væri búin að
selja bílinn?
Ljóskan hélt nú ekki. Af
hveiju ættí hún að selja bíl sem
aðeins væri ekinn 50 þúsund
km?B3
72