Frjáls verslun - 01.02.2003, Blaðsíða 73

Það er hægt að vinna þorskastríð með fleiru en skipum!
Sigur í þorskastríðinu
Styrmir H. Þorgeirsson hefur langa rejmslu af akstri en
hann hefur ekið leigubíl frá 1965. „Ég eignaðist fyrsta
bílinn minn árið 1953, Pontiac '47, það var nú ævin-
týrabíll," segir Styrmir hressilega. „En á þessum árum voru
allir bílar auðvitað ævintýrabílar og ekki síst hjá ungum
mönnum.“
Leigubílaakstur alla daga dugar Styrmi ekki og hann
ferðast mikið. Ekur um landið þvert og endilangt, oftast á
fólksbíl og þá gjarnan leiðir sem eru ekki endilega taldar
færar fólksbílum.
„Ég var eitt sinn að koma að norðan og var rétt kominn
yfir Sandá á Kjalvegi. Frúnni leist ekki á ána svo ég bar hana
yfir á bakinu og var nýkominn yfir með hana þegar bar að
tvo Breta. Þeir spurðu mig hvort hægt væri að komast yfir
hálendið og norður og ég hélt nú það! Sagðist vera nýkom-
inn að norðan og að það hefði gengið alveg þrusuvel. Þeir
lögðu af stað yfir ána og festust auðvitað í henni eins og ég
hafði átt von á, enda óvanir menn á ferð. Mér datt þó ekki í
hug að aðstoða þá enda vorum við í miðju þorskastríði við
Breta og hvað gerir maður ekki í þorskastríði? Vissi
reyndar af því að það var á leiðinni rúta sem myndi bjarga
þeim fljótlega en þeir vissu það ekki. Ég ók svo bara af stað
og leit aldrei við en glotti í kampinn yfir þessari smáorustu
sem við unnum þarna á Bretunum“. 33
Rauður og dyntóttur!
Hjörleifur Pálsson, fjármálastjóri Össurar hf., eignaðist
sinn fyrsta bíl árið 1982, þá 18 ára gamall. „Þetta var
Ford Cortina árgerð '71, kominn svolítið til ára
sinna," segir Hjörleifur. „Hann var reyndar ógangfær
þegar ég eignaðist hann en faðir minn, sem rak járnsmíða-
verkstæði og með því ýmiss konar viðgerðir, aðstoðaði
mig við að koma bílnum í lag. Hann var þó alltaf svolítið
dyntóttur því eins og gengur hafði ég aldrei almennilega
efni á að láta gera við allt sem var að og maður lifði bara
með því. Ég borgaði fyrir hann með því að setja ferming-
argræjurnar mínar upp í og svo ein mánaðarlaun en ég
hafði verið í sveit þetta sumar.“
Bíllinn góði, sem var rauður að lit, entist þó ekki lengi
því að Hjörleifur segist hafa velt honum nokkrum mánuð-
um seinna. „Pabbi hjálpaði mér aftur við að koma honum
í lag og ég seldi hann eftir það.“ S9
Greitt út í hönd
Fyrsti bíllinn er manni alltaf í fersku minni, held ég,“ segir Geirmundur Kristinsson, sparisjóðsstjóri hjá Sparisjóði Keflavík-
ur. „Minn var Saab 99, árgerð 1963 og ljósblár að lit. Mig minnir að hann hafi kostað um 200 þúsund krónur en ég keypti
hann nýjan hjá Sveini Björnssyni sem þá var til húsa í miðbænum í Reykjavík, við Lækjartorg. Ég var nýkominn með bíl-
próf og var í Verzlunarskólanum en hafði komist í uppgripavinnu um sumarið. Ég bjó í Keílavík og af því að almenningssam-
göngur voru nú ekki neitt til að hrópa húrra fyrir á milli Keflavíkur og Reykjavikur ákvað ég að það væri best að kaupa bíl sjáifur.
Ég man að ég greiddi hann út í hönd og átti hann í fimm ár eftir það. Þegar ég svo keypti mér íbúð lét ég bílinn flakka en þó
bíllinn hafi reynst mér afskaplega vel, hefur þó farið svo að ég hef ekki átt Saab síðan, mest vegna þess að þegar ég loks átti fyrir
því að kaupa mér góðan bíl aftur var Saabinn orðinn svo dýr.“ B!j
73