Frjáls verslun - 01.10.2003, Side 88

1 Fínasta
skötuueisla
v
Halldór Almarsson, leiðbeinandi og yfirstýrimaður á skóla-
skipinu Sæbjörgu.
Siðurinn sá að vera með skötu á Þorláksmessu er
kominn til að vera og taka sífellt fleiri þátt í skötu-
veislum síðasta dag fyrir heilög jól. Mörgum fellur
lyktin ekki vel og grípa til þess að sjóða skötuna úti eða í
bílskúrnum en aðrir bíta á jaxlinn og láta sem ekkert sé.
Um borð í skólaskipinu Sæbjörgu, sem liggur í Reykja-
víkurhöfn, á sér stað ijölmenn skötuveisla árlega. Hún er á
vegum Slysavarnaskólans og fyrir veislunni stendur Halldór
Almarsson, leiðbeinandi og yfirstýrimaður.
„Yið byijuðum með skötuveislu árið 1985 þegar við vorum
i að velta því fyrir okkur hvernig við gætum þakkað þeim sem
rétt höfðu á einn eða annan veg hjálparhönd við uppsetningu
skólans og byijun,“ segir Halldór. „Ég stakk þá upp á því að
halda slíka veislu á Þorlák og það komu um 20 manns fyrsta
árið. Næsta ár þótti okkur alveg upplagt að gera þetta aftur og
þá komu milli 60 og 80 manns því tiltækið hafði spurst út. Úr
því hafa verið hér um 120 manns árlega, bæði starfsmenn og
velunnarar og einstaka gestur sem slæðist með. Við eldum
bæði skötu og saltfisk því það eru ekki alveg allir sem vilja
skötuna og með þessu erum við með soðnar kartöflur og
þrjár tegundir af feitmeti svo allir fái nú það sem þeim þykir
best. Veislan er auðvitað um borð í Sæbjörginni enda væri
ekki annað við hæfi,“ segir Halldór sem sýður skötu um hver
jól og notar til þess risastórum pott. SD
Kolbrún Halldórsdóttir alþingiskona. Þykir vænst um gjafir
sem hafa einhverja persónulega tengingu, eins og gjafir sem
börnin mín hafa búið til.
Persónulegar
jólagjafir
Þegar ég læt hugann reika aftur í tímann til að riija upp þær
jólagjafir sem mér hefur þótt vænst um, þá koma ein-
göngu upp í hugann gafir sem hafa einhveija persónu-
lega tengingu," segir Kolbrún Halldórsdóttir, alþingiskona.
Gjafir sem börnin mín hafa búið til, lítið gipsmót af hendinni
hennar Ölmu minnar eða hlægilegur strákpjakkur mótaður í
gipsgrisju eftir Orra Hugin. Uppáhalds jólaskrautið er líka jóla-
sveinn á harðahlaupum sem Orri gerði þegar hann var lítíll. Svo
gleðst ég alltaf innilega þegar ég opna jólakortið frá systur
minni og mági, sem er frábær teiknari og ekki síðri húmoristi.
Hann teiknar jólakortin tíl Jjölskyldunnar og mótívið er ævin-
lega innblásið af einhveiju eftirminnilegu atviki það árið. Þessi
kort eru í miklu uppáhaldi hjá mér og ég hef það fyrir sið að
ramma þau inn í gamla myndaramma sem ég fæ hjá Fríðu
frænku og þau prýða orðið sæmilega stóran vegg sem blasir við
þegar komið er inn í íbúðina. Þau gefa endalaus tækifæri til að
rifja upp skemmtílega atburði og svo er veggurinn líka sjálfstætt
listaverk, þvi alltaf þætast við kort. Annars eru jólin dásamlegur
tími í mínum huga, tími innihaldsríkrar samveru og heimsókna
til vina og ijölskyldu, tími sem er tíl þess fallinn að sýna við-
kvæmu hliðarnar og leyfa tiliinningunum að njóta sín. Jólin eru
tími tónlistar og hátíð ljóssins - og þá meina ég ekki bara kerta-
ljóssins, þó það sé nauðsynlegur fylgihlutur jólanna, heldur
ekki síður þess ljóss sem við varðveitum innra með okkur.“ BH
88