Morgunn - 01.06.1964, Síða 24

18
MORGUNN
með miðilshæfileikana væri hin þolinmóðasta og hefði fing-
urna stöðugt á glasinu, og við hin aðstoðuðum hana á víxl,
bærði glasið ekki á sér, heldur sat eins og það væri límt við
borðið. Þegar á þessu hafði gengið allt að því klukkustund,
fórum við að ráðgera að hætta þessum tilraunum, þó að
okkur þætti dálítið hart, að þurfa að una því, að gestirnir
tækju að gruna okkur um að hafa ekki verið sem sannorðust
um það, sem skeð hafði undanfarið. — Allt í einu þaut glasið
af stað, og stafaði með ótrúiegum flýti þessi orð: „Notið
gefnar gáfur, en hættið þessu fikti“. — Eftir það bærði glas-
ið ekki á sér, hvernig sem við reyndum. — Ég skai taka það
fram, að við létum þessa áskorun okkur' að kenningu verða.
Eins og ykkur mun vera kunnugt, er því haldið fram, að
fólk hérna megin geti líka komizt i samband við miðil, og að
glas á borði geti meðal annars stafað hugsanir einhvers
hinna viðstöddu. — Eg held, að það hafi ekki gerzt í þetta
skipti. Ég held, að enginn hinna viðstöddu hafi á þessari
stundu verið í þess konar hugleiðingum, að fyrri partur
áminningarinnar, orðin: ,,Notið gefnar gáfur“, hafi verið
líkleg til að hvarfla um huga hans. Ég var þá — og er enn
— svo að segja sannfærður um, að áminningin til fundar-
manna kom að handan.
Ég segi ykkur þetta, ekki vegna þess, að ég hafi nú þá
gamlatestamentis skoðun, að rangt sé að leita frétta hjá
framliðnum. Ég lít svo á, að þetta sé í fyllsta máta rétt-
mætt, þegar sambandstilraunirnar eru framkvæmdar í því
skyni, að sannfæra trúlaust fólk um framhaldslífið, eða að
sefa sorg einstaklinga, yfirbugaðra út af ástvinamissi, eða
til að hjálpa sál — villuráfandi fyrir handan — til að átta
sig á hinni nýju tilveru. — En ég er hins vegar þeirrar trúar,
að ekki sé rétt að gera svona tilraunafundi að alvörulitlum
skemmtiatriðum í kvöldboðum.
Auk þess lít ég svo á, að draumar og vitranir, sem gefast,
án þess að um sé að ræða nokkrar sambandstilraunir frá
okkar hálfu, geti stundum búið yfir sterkari sönnunum um
framhaldslífið, heldur en þeim, sem jafnvel vel heppnaðir
i