Morgunn - 01.06.1964, Page 25

MORGUNN
19
tilraunafundir láta í té. Þar sem ekki er verið að leita frétta,
og þær koma alveg óvænt, er ekki hægt að koma við getsök-
um um það, að undirbúnum brögðum eða fölsunum hafi
verið beitt. — Ég ætla að segja ykkur frá einni þess konar
vitrun í sambandi við lát ömmu minnar.
Á prestskaparárum föður míns voru í Vallanesi tvær gaml-
ar konur, Helga móðir föður míns og Þorgerður móðir
stjúpu minnar. Þær bjuggu um þriggja áratuga skeið í
sama herbergi og þótti ákaflega vænt hvorri um aðra. —
Þegar amma mín var komin nokkuð yfir áttrætt, tók hún
sér ferð á hendur, að haustlagi, til Reykjavíkur, til að búa
í nokkra mánuði hjá hinum syni sínum, Bjarna frá Vogi.
Framan af var hún við ágæta heilsu, en svo fékk hún kvef,
sem var að ganga, og upp úr því lungnabólgu. Lungnabólg-
an fór mjög hægt af stað, og Bjarni sendi ekki skeyti austur,
vegna þess, að hann vildi ekki að nauðsynjalausu vekja þar
áhyggjur og kvíða. — Á þriðja degi versnaði lungnabólgan
skyndilega, og amma mín lézt aðfaranótt næsta dags, kl. 2.
Nú víkur sögunni að Vallanesi. Herbergi ammanna, sem
svo voru oft nefndar — en þar bjó Þorgerður nú ein, var
inn af svefnherbergi hjónanna, og hafði stjúpa mín haft þá
venju, að líta, undir eins og hún var komin á fætur á morgn-
ana, inn til ammanna, til að ganga úr skugga um, að ekkert
væri að þeim, og rækti hún þessa venju. auðvitað ekki síður
eftir að móðir hennar bjó þarna ein. Að morgni þess sólar-
hrings, sem amma andaðist, kom stjúpa mín að venju inn
til móður sinnar og sat hún þá uppi í rúminu, grátandi, og
reri fram í gráðið. Stjúpa mín spurði, hvort henni væri illt.
„Nei“, svaraði gamla konan, ,,en hún Helga er dáin“. — ,,Af
hverju heldurðu það?“ spurði stjúpa mín. — ,,Ég vaknaði
klukkan 2 í nótt‘„ sagði gamla konan, ,,og þá stóð hún hér
við rúmið mitt og horfði á mig. Ég hef ekki sofnað síðan“.
Og svo hélt hún áfram að gráta.
Stjúpa mín sagði föður mínum þegar í stað frá þessari
sýn gömlu konunnar, og síðan fleirum á heimilinu. — Það
kom því engum þar á óvart, þegar skeytið barst að sunnan